Komentowane przepisy mogą wywoływać wręcz odwrotny skutek od zamierzonego przez ich Autorów. Konieczność powtarzania czynności przesłuchania świadków przez prokuratora z tego powodu, że treść wypowiedzi została wcześniej utrwalona w sposób niepełny przez Policję w formie protokołu uproszczonego albo notatki urzędowej, wydłuży bowiem i skomplikuje, a nie przyspieszy i uprości postępowanie przygotowawcze, a w konsekwencji przedłuży całe postępowanie karne.  

Reasumując Prokurator Generalny ocenia, że  art. 311 § 3 i § 5 k.p.k., w brzmieniu nadanym przez art. 1 pkt 90 ustawy z dnia 27 września 2013 r., są niezgodne z wywodzoną z art. 2 Konstytucji zasadą poprawnej legislacji.

Ponadto Prokurator Generalny ocenił konstytucyjność nowy zasady zasądzania odszkodowań i zadośćuczynień.

Zgodnie z nowymi przepisami Kodeksu postępowania karnego w  razie uniewinnienia oskarżonego lub umorzenia wobec niego postępowania w wypadkach innych niż określone w art. 552 § 1-3 kpk  oskarżonemu przysługuje od Skarbu Państwa odszkodowanie za poniesioną szkodę i zadośćuczynienie za doznaną krzywdę, wynikłe z wykonywania wobec niego w tym postępowaniu środków przymusu.

W rezultacie niesłuszny środek przymusu, za który wnioskodawca może skutecznie żądać od Skarbu Państwa odszkodowania lub zadośćuczynienia, to - poza sytuacjami opisanymi w art. 552 k.p.k. oraz wyrokiem uniewinniającym - także decyzja o umorzeniu postępowania karnego, w którym środek ten był wykonywany, niezależnie od podstawy umorzenia oraz niezależnie od przyczyny zastosowania tego środka, a następnie powodu utrzymywania go w toku postępowania.

Konstrukcja art. 552a k.p.k. wskazuje, że dla odpowiedzialności odszkodowawczej Skarbu Państwa bez znaczenia pozostaje podstawa umorzenia (art. 552a § 1 k.p.k. ani żaden inny przepis zawarty w rozdziale 58 Kodeksu postępowania karnego nie wprowadzają w tym względzie żadnego ograniczenia), mimo iż wiadomo, że nie każde umorzenie postępowania, nawet w sprawie prowadzonej przeciwko osobie (po przedstawieniu sprawcy zarzutu popełnienia przestępstwa), automatycznie oznacza zaniedbanie czy błąd organu przy podejmowaniu decyzji o wszczęciu i prowadzeniu postępowania.

Tym samym podstawą do ubiegania się o odszkodowanie Skarbu Państwa jest również umorzenie postępowania na podstawie art.59a kodeksu karnego.  Przepis ten wprowadza do systemu polskiego prawa karnego nową dyrektywę dla sądów i innych organów uprawnionych do podejmowania decyzji o nadawaniu biegu sprawom karnym, zgodnie z którą, jeżeli przed rozpoczęciem przewodu sądowego w I instancji sprawca, który nie był uprzednio skazany za przestępstwo umyślne z użyciem przemocy naprawił szkodę lub zadośćuczynił wyrządzonej krzywdzie, umarza się, na wniosek pokrzywdzonego, postępowanie karne o występek zagrożony karą nieprzekraczającą 3 lat pozbawienia wolności, a także o występek przeciwko mieniu zagrożony karą nieprzekraczającą 5 lat pozbawienia wolności, jak również o występek określony w art. 157 § 1 kk. Dyrektywa ta zobowiązuje do bezwarunkowego umorzenia postępowania karnego na każdym etapie postępowania karnego zanim dojdzie do rozpoczęcia przewodu sądowego, jeśli w danej sprawie pokrzywdzony złożył taki wniosek, a szkoda lub krzywda jemu wyrządzona została naprawiona. Umorzenie to ma charakter względnie obligatoryjny.