SN o ujednoliceniu orzeczeń w sprawie znieważenia funkcjonariusza

20 czerwca Sąd Najwyższy w składzie siedmiu sędziów odpowie na pytanie pierwszego prezesa Stanisława
Dąbrowskiego: czy do znamion przestępstwa znieważenia funkcjonariusza należy publiczne działanie sprawcy?
Pytanie zmierza do ujednolicenia orzecznictwa w tej sprawie. W kwestii tej zarysowały się dwa odrębne stanowiska. W wyroku z 9 lutego 2010 r., Sąd Najwyższy, kierując się w swojej argumentacji koniecznością prokonstytucyjnej wykładni prawa karnego, wyraził pogląd, że znowelizowany 25 lipca 2008 r. przepis art. 226 par. 1 k.k., wskazuje na przesłankę działania publicznego. Uzasadniając swoje stanowisko Sąd Najwyższy odwołał się do wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 11 października 2006 r., w którym stwierdzono, że „art. 226 § 1 k.k., w brzmieniu sprzed 25 lipca 2008 r., w zakresie w jakim penalizuje znieważenie funkcjonariusza publicznego lub osoby do pomocy mu przybranej dokonane niepublicznie lub dokonane publicznie, lecz nie podczas pełnienia czynności służbowych, jest niezgodny z konstytucją.
Druga linia orzecznictwa SN prezentuje stanowisko przeciwne. W wyroku z 8 listopada 2011 r. (II KK 93/11)  przepis nie zawiera znamienia publicznego działania, jako warunku karalności za znieważenie funkcjonariusza publicznego. Trafność takiego odczytania treści znowelizowanego przepisu art. 226 § 1 k.k. potwierdzają także w ocenie Sądu Najwyższego dokumenty związane z tokiem prac legislacyjnych, a w szczególności senacki projekt  zmiany tego przepisu wraz z uzasadnieniem.
lex.pl