Informacje o uposażeniu burmistrza są informacją publiczną

Jak wielokrotnie podkreślaliśmy już na łamach naszego biuletynu, dostępność informacji dotyczących spraw publicznych to podstawowy warunek „wstępny” włączania się obywateli w sprawy publiczne, w tym w rozmaite procesy decyzyjne. Jednym ze stale powracających problemów związanych z udostępnianiem obywatelom informacji publicznej jest jednak kwestia ustalenia tego, jakie konkretne treści stanowią „informację publiczną”. Urzędy mają skłonność do wąskiego interpretowania przepisów ustawy o dostępie do informacji publicznej i w efekcie stosunkowo często odmawiają obywatelom ujawnienia żądanych przez nich treści. W tym kontekście, jednym z „obszarów drażliwych” są informacje dotyczące spraw finansowych: wynagrodzeń, premii i nagród przyznawanych urzędnikom, faktur itp. Zagadnienia tego, jakie dane z tego zakresu podlegają ujawnieniu obywatelom, dotyczy wydany niedawno wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku (sygnatura akt: II SAB/Gd 25/13).

Sąd rozpoznawał skargę na bezczynność burmistrza miasta C. w sprawie udzielenia informacji publicznej. Skarżący M. J. zwrócił się do burmistrza z wnioskiem o udostępnienie mu na piśmie informacji dotyczącej łącznej wysokości wszystkich środków pieniężnych poniesionych w okresie od stycznia 2012 r. do listopada 2012 r. przez gminę na finansowanie działalności burmistrza, w tym na jego miesięczne wynagrodzenie, wszelkie ubezpieczenia, wszystkie diety (ze wskazaniem, na co zostały przeznaczone), nagrody oraz zakup służbowego komputera i telefonu. W odpowiedzi burmistrz poinformował wnioskodawcę, że łączna wysokość wszystkich środków pieniężnych wydanych w tym okresie z budżetu gminy na jego wynagrodzenie, ubezpieczenie, diety, telefony itd. wyniosła 181 987,16 zł, a wypłacone diety zostały przeznaczone na pokrycie zwiększonych kosztów wyżywienia w czasie podróży. Wnioskodawca zażądał natomiast kopii dokumentów, które posłużyły do wyliczenia podanej przez burmistrza kwoty. Ponieważ kopii nie otrzymał, wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. W odpowiedzi na skargę, burmistrz wskazał, że żądana przez wnioskodawcę informacja została mu udzielona; M. J. nie domagał się wyszczególnienia poszczególnych kwot, nie wymienił również dokumentów, których wydania żądał – organ nie miał więc obowiązku reagowania na jego „nie zwerbalizowane wyraźnie” oczekiwania.

Sądu nie przekonały jednak argumenty burmistrza. Jak czytamy w uzasadnieniu wyroku, nie ulega wątpliwości, że kopie dokumentów, których udostępnienia domagał się M. J., stanowią informację publiczną w rozumieniu przepisów ustawy o dostępie do informacji publicznej, bo dotyczą wydatkowania środków publicznych przez organy władzy publicznej. Informacja taka nie została wcześniej udzielona wnioskodawcy, otrzymał on bowiem tylko informację dotyczącą łącznej kwoty wydatków na uposażenie burmistrza. Zgodnie z przepisami ustawy o dostępie do informacji publicznej, udostępnienie takiej informacji następuje w sposób i w formie zgodnych z wnioskiem, chyba że środki techniczne, którymi dysponuje podmiot zobowiązany do udostępnienia, nie umożliwiają udostępniania informacji w sposób i w formie określonych przez wnioskodawcę.

Podmiot udostępniający informację publiczną jest obowiązany zapewnić możliwość jej kopiowania, przesłania, przeniesienia na odpowiedni powszechnie stosowany nośnik informacji lub sporządzenie wydruku. W razie wątpliwości, jakich konkretnie informacji domaga się wnioskodawca, organ powinien zwrócić się do niego o doprecyzowanie tej kwestii. „Nie chodzi bowiem o udzielenie jakiejkolwiek informacji, ale o przedstawienie jej w takim zakresie i w taki sposób, jaki odpowiada treści żądania. W przeciwnym wypadku doszłoby bowiem do zaprzeczenia idei dostępu do informacji publicznej, której założeniem jest jawność działań władzy publicznej. Przedstawienie informacji zupełnie innej, niż ta, na którą oczekuje wnioskodawca, informacji niepełnej lub też informacji wymijającej czy wręcz nieadekwatnej do treści wniosku, świadczy o bezczynności podmiotu zobowiązanego do udostępnienia informacji publicznej.” W sytuacji opisanej w skardze M. J. burmistrz miał więc obowiązek udzielić mu informacji w sposób wskazany we wniosku albo – jeżeli uznał, że zachodzą przesłanki uzasadniające ograniczenie dostępu do informacji – odmówić jej udostępnienia w formie decyzji administracyjnej.

WSA orzekł zatem, że w opisywanej sprawie burmistrz pozostawał w bezczynności. Jak podkreślił sąd, z bezczynnością organu mamy bowiem do czynienia „nie tylko w przypadku niedotrzymania terminu załatwienia sprawy, ale także w przypadku odmowy wydania aktu, mimo istnienia w tym względzie ustawowego obowiązku, choćby organ mylnie sądził, że załatwienie sprawy nie wymaga wydania danego aktu.” Burmistrz został zobowiązany do do rozpatrzenia wniosku M. J. o udzielenie informacji publicznej w terminie 14 dni od daty otrzymania odpisu wyroku.
Biuletyn Kompas, Instytut Spraw Publicznych