Prof. Leon Kieres - nowym sędzią Trybunału Konstytucyjnego
Sejm głosami większości posłów (340) wybrał prof. Leona Kieresa na sędziego Trybunału Konstytucyjnego. Prof. Kieres był kandydatem zgłoszonym przez parlamentarny klub Platformy Obywatelskiej.
Leon Kieres (ur. w 1948 w Kolonii Zielonej w woj. podlaskim) od 1966 studiował na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Wrocławskiego, gdzie 20 czerwca 1970 uzyskał tytuł zawodowy magistra. Następnie rozpoczął studia doktoranckie, które zakończył obroną rozprawy doktorskiej w 1975. W 1985 otrzymał stopień doktora habilitowanego.
Od 1 października 1970 do 31 sierpnia 1971 pracował jako młodszy bibliotekarz w Bibliotece Uniwersytetu Wrocławskiego. Następnie został zatrudniony na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Wrocławskiego w Instytucie Nauk Administracyjnych w charakterze asystenta (od października 1971), adiunkta (od października 1976), docenta (od stycznia 1986), profesora nadzwyczajnego (od czerwca 1991). 22 października 1996 Prezydent RP przyznał mu tytuł profesora nauk prawnych. W pracy naukowej zajmuje się administracyjnym prawem gospodarczym.
W latach 1980–2000 należał do NSZZ Solidarność. Brał udział w I Zjeździe "Solidarności" w Gdańsku w charakterze doradcy delegacji regionu Dolny Śląsk. Pełnił również funkcję eksperta prawnego Zarządu Regionu oraz sekretarza komisji zakładowej związku na Uniwersytecie Wrocławskim. Był także ekspertem tajnej Komisji Krajowej związku.
W 1990 i 1994 uzyskiwał mandat radnego Wrocławia. Będąc przedstawicielem rady miejskiej w sejmiku samorządowym, pełnił funkcję przewodniczącego prezydium. Podczas działalności samorządowej był także delegatem do Krajowego Sejmiku Samorządu Terytorialnego i członkiem prezydium, a także członkiem Komisji Wspólnej Rządu i Samorządu Terytorialnego. W 1994 został powołany do Rady ds. Samorządu Terytorialnego przy Prezydencie RP, a w 1998 wybrany w pierwszych powszechnych wyborach na radnego sejmiku dolnośląskiego z listy Unii Wolności.
W latach 1992–2004 reprezentował Polskę w Kongresie Władz Lokalnych i Regionalnych Rady Europy. W 1995 został wybrany na wiceprzewodniczącego Izby Regionów Kongresu Władz Lokalnych i Regionalnych RE. Z ramienia Kongresu był obserwatorem wyborów samorządowych w Chorwacji w 1997 oraz wyborów municypalnych w Bośni i Hercegowinie w 1998.
W trakcie powodzi z lata 1997 we Wrocławiu brał udział w akcjach zarządzania kryzysowego i organizowania pomocy. W tym samym roku uzyskał mandat senatora IV kadencji z województwa wrocławskiego. W Senacie był wiceprzewodniczącym Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej oraz członkiem Komisji Spraw Zagranicznych i Integracji Europejskiej.
8 czerwca 2000 Sejm wybrał go na stanowisko prezesa Instytutu Pamięci Narodowej – Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu. 30 czerwca tego samego roku złożył ślubowanie, rozpoczynając tym samym urzędowanie. Zorganizował od podstaw centralę IPN oraz 11 oddziałów terenowych, inaugurując pracę trzech pionów merytorycznych: archiwalnego, prokuratorskiego i edukacyjnego. W trakcie urzędowania prowadził sprawę wyjaśnienia okoliczności pogromu w Jedwabnem oraz rozpoczęcia polskiego śledztwa w sprawie zbrodni w Katyniu. Na początku 2005 "Gazeta Wyborcza" artykułem pod tytułem "Ubecka lista krąży po Polsce" ogłosiła w ten sposób fakt wyniesienia z biura IPN jawnej listy katalogowej osób z archiwalnego zasobu warszawskiego IPN przez ówczesnego dziennikarza "Rzeczpospolitej" Bronisława Wildsteina. 18 lutego Leon Kieres jako prezes IPN złożył przed Sejmem wyjaśnienia dotyczące okoliczności wyniesienia tej listy i sytuacji z tym związanej. Posłowie zaakceptowali przedłożoną informację 385 głosami za, 19 przeciw i 15 wstrzymującymi się. Po upływie kadencji (30 czerwca 2005) kierował pracami IPN do momentu złożenia w dniu 29 grudnia 2005 ślubowania przed Sejmem przez nowego prezesa Janusza Kurtykę.
W 2006 zdecydował się na start w wyborach samorządowych do sejmiku dolnośląskiego z pierwszej pozycji na liście Platformy Obywatelskiej w okręgu podwrocławskim. W wyborach tych został wybrany na radnego sejmiku, uzyskując najlepszy wynik w okręgu. 29 listopada na swoim pierwszym posiedzeniu sejmik wybrał (29 głosami za, przy 4 głosach wstrzymujących) go na swojego przewodniczącego. W wyborach parlamentarnych w 2007 z ramienia PO po raz drugi uzyskał mandat senatorski, otrzymując 259 453 głosy, najwięcej w okręgu wrocławskim. W Senacie objął funkcję przewodniczącego Komisji Spraw Zagranicznych. W 2011 nie uzyskał reelekcji.
Życiorys na podstawie artykułu w Wikipedii
Zawartość i treści prezentowane w serwisie Obserwator Konstytucyjny nie przedstawiają oficjalnego stanowiska Trybunału Konstytucyjnego.