TS UE o umowach abonentów na usługi telekomunikacyjne

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z 26 listopada 2015 orzekł, że podwyższenie opłat telekomunikacyjnych w zależności od wskaźnika cen konsumpcyjnych nie umożliwia abonentom wycofania się z zawartych przez nich umów. Nie dochodzi bowiem do zmiany warunków umowy, jeżeli ogólne warunki przewidują możliwość podwyższenia opłat na podstawie obiektywnego wskaźnika cen konsumpcyjnych ustalonego przez instytucję publiczną.

Zgodnie z dyrektywą o usłudze powszechnej^[1] abonenci usług łączności elektronicznej mają prawo wycofać się, bez ponoszenia kar, z zawartych przez siebie umów w przypadku powiadomienia ich o zmianach wprowadzonych do warunków umowy.

Oberster Gerichtshof (sąd najwyższy, Austria) rozpoznaje spór pomiędzy Verein für Konsumenteninformation (austriackim stowarzyszeniem konsumentów) i spółką A1 Telekom Austria, będącą dostawcą usług telekomunikacyjnych w Austrii. Zdaniem tego stowarzyszenia, spółka A1 Telekom Austria stosuje niezgodne z prawem postanowienia w umowach zawieranych z konsumentami. Ogólne warunki spółki A1 Telekom Austria przewidują bowiem, że abonenci nie mogą wycofać się z zawartej umowy, jeżeli opłaty są waloryzowane w zależności od rocznego obiektywnego wskaźnika cen konsumpcyjnych ustalonego przez Statistik Österreich (austriacki urząd statystyczny).

W związku z tym Oberster Gerichtshof zmierza do ustalenia, czy taka waloryzacja opłat stanowi zmianę warunków umowy w rozumieniu dyrektywy, co - w przypadku odpowiedzi twierdzącej - uprawniałoby abonentów do wycofania się z zawartej umowy.

W ogłoszonym dzisiaj wyroku Trybunał Sprawiedliwości odpowiedział na to pytanie przecząco.

Zdaniem Trybunału, prawodawca Unii uznał, że przedsiębiorstwa świadczące usługi łączności elektronicznej mogą mieć uzasadniony interes w tym, aby zmienić ceny i opłaty za swoje usługi.

Trybunał zauważył ponadto, że sporne postanowienie zawarte w ogólnych warunkach spółki A1 Telekom Austria przewiduje waloryzację opłat w zależności od rocznego obiektywnego wskaźnika cen konsumpcyjnych ustalonego przez instytucję publiczną.

Przewidziana w ten sposób w umowie waloryzacja opłat, która jest oparta na jasnej, precyzyjnej i publicznie dostępnej metodzie indeksowania i wynika z decyzji oraz mechanizmów należących do sfery publicznej, nie stawia użytkowników końcowych w sytuacji umownej innej niż ta wynikająca z umowy, której treść jest określona przez ogólne warunki zawierające sporne postanowienie.

W konsekwencji, jeżeli zmiana opłat została dokonana w taki sposób, nie można uznać jej za zmianę warunków umowy w rozumieniu dyrektywy.

UWAGA: Odesłanie prejudycjalne pozwala sądom państw członkowskich, w ramach rozpatrywanego przez nie sporu, zwrócić się do Trybunału z pytaniem o wykładnię prawa Unii lub o ocenę ważności aktu Unii. Trybunał nie rozpoznaje sporu krajowego. Do sądu krajowego należy rozstrzygnięcie sprawy zgodnie z orzeczeniem Trybunału. Orzeczenie to wiąże w ten sam sposób inne sądy krajowe, które spotkają się z podobnym problemem.

^[1] Dyrektywa 2002/22/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 marca 2002 r. w sprawie usługi powszechnej i związanych z sieciami i usługami łączności elektronicznej praw użytkowników (dyrektyw a o usłudze powszechnej) (Dz.U. L 108, s. 51 - wyd. spec. w jęz. polskim, rozdz. 13, t. 29, s. 367), zmieniona dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/136/WE z dnia 25 listopada 2009 r. (Dz.U. L 337, s. 11).

Trybunał Sprawiedliwości UE