W kwestii zgodności § 5 ust. 1 rozporządzenia z art. 47 konstytucji Trybunał rozstrzygnął, że prawo do prywatności wymaga również poszanowania godności ludzkiej oskarżonego lub osoby podejrzanej w trakcie zbierania dowodów biologicznych, które są czynnościami stanowiącymi ingerencję w integralność organizmu człowieka. Trybunał podkreślił, że instytucja asysty przewidziana w zakwestionowanym przepisie rozporządzenia stanowi ograniczenie prawa do prywatności, a ponieważ ograniczenie to zostało wprowadzone aktem podustawowym, to § 5 ust. 1 rozporządzenia jest niezgodny z art. 47 w związku z art. 31 ust. 3 konstytucji.

Trybunał podzielając stanowisko Ministra Sprawiedliwości orzekł, że art. 22 ust. 2 ustawy o prawach pacjenta jest nieadekwatnym wzorcem kontroli wobec § 5 ust. 1 rozporządzenia, wskazując, że badania przeprowadzone na podstawie art. 74 § 2 i 3 k.p.k. nie są wykonywane dla zachowania, ratowania, przywracania i poprawy zdrowia. Co więcej, ustawa o prawach pacjenta oraz ustawa o działalności leczniczej zakładają jednak pewną aktywną rolę pacjenta, a w przypadku oskarżonego lub osoby podejrzanej – poddanej wbrew jej woli przymusowi bezpośredniemu w celu uzyskania dowodów w postępowaniu karnym – nie sposób dopatrywać się takiej aktywności.

Rozprawie przewodniczył sędzia TK Andrzej Wróbel, sprawozdawcą był prezes TK Andrzej Rzepliński.

Zespół Prasy i Informacji TK