To prawda, że postanowienia sygnalizacyjne wydawane przez Trybunał Konstytucyjny często bywają przez władzę ustawodawczą lekceważone. Ustawodawca wstrzemięźliwie korzysta z szansy, jaką mu daje Trybunał, na to, by we własnym zakresie zmienić obowiązujące regulacje wzbudzające istotne zastrzeżenia konstytucyjne.

Tym bardziej za cenną uważam inicjatywę zgłoszoną przez Pierwszą Prezes. Wspólny głos Trybunału Konstytucyjnego i Sądu Najwyższego byłby mocniejszy.

Współpraca Sądu Najwyższego i Trybunału Konstytucyjnego w zgłaszaniu uwag o stwierdzonych nieprawidłowościach lub lukach w prawie powinna opierać się na bogatym dorobku orzeczniczym naszych instytucji. Takie współdziałanie można by w szczególności wykorzystać, by mobilizować ustawodawcę do szybkiej reakcji na wyroki Trybunału stwierdzające niekonstytucyjność pominięcia prawodawczego. Potrzeba interwencji legislacyjnej poparta głosem Sądu Najwyższego miałaby, mam nadzieję, szansę na zwrócenie na nią większej uwagi ustawodawcy. Trzeba ustalić szczegóły tego współdziałania. Myślę również, że warto do współpracy zapraszać także Naczelny Sąd Administracyjny.

*****

Zagadnienie wyroków interpretacyjnych Trybunału oraz wyroków Trybunału o pominięciu prawodawczym oraz ich wpływu na praktykę stosowania prawa należy niewątpliwie do najtrudniejszych we współpracy Sądu Najwyższego oraz sądownictwa powszechnego i wojskowego z Trybunałem Konstytucyjnym. Niemniej jestem przekonany, że nasze współdziałanie w tym zakresie będzie coraz lepsze. Dzięki temu oraz dzięki wcieleniu w życie nowych form współpracy mających na celu zapewnienie dobrej jakości prawa, Sąd Najwyższy i Trybunał Konstytucyjny wspólnie będą mogły skuteczniej realizować swoje konstytucyjne misje.

*****

Szanowni Państwo!

Życzę wszystkim sędziom Sądu Najwyższego, sądów powszechnych oraz sądów wojskowych kolejnego roku dobrym i sprawiedliwych wyroków.
-------------------------------------------

^1 Wyrok TK z 13 listopada 2013 r., P 25/12
^2 Zob. np. postanowienie TK z 17 lipca 2014 r., P 28/13.
^3 Wyrok TK z 23 stycznia 2014 r. K 51/12; wyrok TK z 18 lutego 2014 r., K 29/12; wyrok TK z 8 lipca 2014 r., K 7/13; wyrok TK z 30 lipca 2014 r., K 23/11; wyrok TK z 25 września 2014 r., K 49/12.
^4 Przykładowo – w roku 2013: 3 na 71; w roku 2012 – 1 na 67; w roku 2011 – 1 na 59.
^5 Zob. pkt 1 wniosku Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego w sprawie K 58/13 w wersji zmodyfikowanej pismem procesowym z 11 grudnia 2014 r.
^6 Zob. np. wyrok TK z 27 czerwca 2013 r., K 36/12; postanowienie SN z 7 maja 2013 r., I CZ 44/13; postanowienie SN z 11 kwietnia 2014 r., I CZ 19/14.
^7Zob. np. wyrok SN z 16 marca 2012 r., IV CSK 310/11; postanowienie SN z 7 maja 2013 r., I CZ 44/13; postanowienie SN z 11 kwietnia 2014 r., I CZ 19/14.
^8 Zob. np. wyrok TK z 9 lipca 2012 r., P 59/11.
⁹Zob. np. wyrok TK z 24 maja 2012 r., P 12/10.
¹⁰Wyrok TK z 30 października 2012 r., SK 20/11.
^11 Postanowienie SN z 19 czerwca 2013 r., I CZ 56/13. Zob. też np. postanowienie SN z 25 września 2014 r., III KZ 45/14 w reakcji na wyrok TK z 26 listopada 2013 r., SK 33/12.
^12 Zob. pkt 2 wniosku Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego w sprawie K 58/13 w wersji zmodyfikowanej pismem procesowym z 11 grudnia 2014 r.
^13 Zob. np. wyrok SN z 9 lipca 2013 r., III UK 81/12 i powołane tam orzecznictwo.
^14 Zob. np. wyrok SN z 25 kwietnia 2013 r., I UK 593/12; wyrok SN z 9 lipca 2013 r., III UK 81/12.