Flaga Polski na Moście Przyjaźni w Cieszynie. Foto: Darwinek, Wikimedia Commons

Wiedza – co symbolizują polskie biało-czerwone barwy narodowe i jaką mają genezę – jest wśród Polaków prawie zerowa. Stwierdzenie tego faktu dotyczy nie tylko zwykłych obywateli, ale także tych, którzy uważają się za naszą elitę.

Trudno się temu dziwić, gdyż ani w podręcznikach szkolnych ani w programach nauczania ukazaniu tej wiedzy nie poświęca się szczególnej uwagi. Wielki czas, aby nasze barwy narodowe przestały być tylko identyfikatorem odróżniającym Polskę od podobnych barw Monaco, Indonezji, Wiednia czy Brandenburgii. Pytanie: jak długo jeszcze prawda o tradycji naszych barw narodowych będzie tajemnicą dla milionów Polaków i kto jest odpowiedzialny za ten stan rzeczy? – nadal czeka na odpowiedź.

Postaramy się więc przybliżyć w skrócie co symbolizują nasze barwy narodowe i jaką mają genezę.

Polskie biało-czerwone barwy narodowe kształtowały się na przestrzeni wieków. Zanim stały się prawdziwie narodowe były przede wszystkim stosowane w wojsku. Mają jako jedne z nielicznych w świecie pochodzenie heraldyczne. Wywodzą się one z dwóch herbów: Królestwa Polskiego i Wielkiego Księstwa Litewskiego. Jednoznacznie dali temu wyraz nasi przodkowie, podejmując w toku Powstania Listopadowego w dniu 7 lutego 1831 roku znamienną uchwałę, która legła u podstaw naszych barw narodowych.

Izba Senatorska i Izba Poselska po wysłuchaniu wniosków komisji Sejmowych, zważywszy potrzebę nadania jednostajnej oznaki pod którą winni łączyć się Polacy, postanowiły i stanowią: Artykuł 1. Kokardę narodową stanowić będą kolory herbu Królestwa Polskiego i wielkiego Księstwa Litewskiego to jest kolor biały z czerwonym. Artykuł 2. Wszyscy Polacy, a mianowicie Wojsko Polskie te kolory nosić mają w miejscu, gdzie takowe oznaki dotąd noszonymi były.

Pomysłodawcą tej uchwały był Walenty Zwierkowski, deputowany z Warszawy. Ustalając barwy narodowe nawiązano do Herbu Rzeczypospolitej Obojga Narodów. Biel pochodzi od bieli Orła będącego godłem Królestwa Polskiego i bieli Pogoni – rycerza galopującego na koniu będącego godłem Wielkiego Księstwa Litewskiego. Oba te godła znajdowały się na czerwonych tłach tarcz herbowych.

Na fladze kolor biały jest na górze, ponieważ w polskiej heraldyce ważniejszy jest kolor godła niż kolor tła.

Te ustanowione przez Sejm Królestwa Polskiego barwy szybko przyjęły się w wojsku oraz upowszechniły się wśród polskiego społeczeństwa. Po upadku powstania przejęte od wojska przez cywilów, stały się symbolem państwa, które chwilowo nie istniało i własnością narodu, który pod tymi barwami wybijał się na niepodległość. Stały się prawdziwie narodowe.