– Europejski Trybunał Praw Człowieka przypomniał o zasadach, o których organy podatkowe wielu państw często zapominają: domniemanie niewinności i poszanowanie własności – mówi Klaudia Kaniecka z Komitetu Podatkowego Pracodawców RP.

Organy podatkowe są zobowiązane postępować zgodnie z art. 6, ust. 2 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności. Związane są również zasadą poszanowania własności, która została zapisana w art. 1 Protokołu nr 1 do Konwencji – jak stwierdził Europejski Trybunał Praw Człowieka w wyroku z 23 października 2014 r. w sprawie Melo Tadeu v. Portugal (27785/10).

Skarga do Trybunału została wniesiona przez obywatelkę Portugalii. Kobieta nie chciała zapłacić należności podatku za podmiot, w którym była zatrudniona. Organ podatkowy uznał ją za osobę „faktycznie kierującą” i współodpowiedzialną za należności podatkowe podmiotu, w którym pracowała i posiadała udziały. Skarżąca twierdziła natomiast, iż co prawda rzeczywiście udziały posiadała, lecz nie odpowiadała za prowadzenie firmy i była tylko zwykłą pracownicą, więc nie może być współodpowiedzialna za długi spółki.

Portugalski sąd karny orzekł, że skarżąca nie odpowiada za zobowiązania spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, w której posiadała udziały, i uniewinnił ją od zarzucanych jej przestępstw podatkowych. Portugalski organ podatkowy nie uwzględnił jednak wyroku sądu karnego i zobowiązał skarżącą do zapłaty zobowiązań podatkowych spółki z tytułu podatku dochodowego, opłaty skarbowej i podatku VAT od usług świadczonych przez spółkę.

Natomiast, jak potwierdził Trybunał, zasada prawdy materialnej nie działa jednostronnie i nie oznacza jedynie obowiązków podatnika względem państwa, lecz także oznacza obowiązki państwa względem podatnika – w tym uwzględnianie faktów ustalonych przez sądy karne. W tym wypadku administracja podatkowa ewidentnie, na niekorzyść podatnika, nie tylko zignorowała udowodnione w toku postępowania karnego fakty, lecz także – rzucając podejrzenia wobec skarżącej – bezpośrednio naruszała domniemanie niewinności.

Art. 6, ust. 2 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności stanowi, że każdego oskarżonego o popełnienie czynu zagrożonego karą uważa się za niewinnego do czasu udowodnienia mu winy zgodnie z ustawą. Europejski