Komitet Ministrów Rady Europy w zaleceniu GM/Rec (2010)12 skierowanym do państw członkowskich w kwestii sędziów wskazuje na: niezależność, efektywność i odpowiedzialność. Wskazuje nie tylko na konieczność stosowania obiektywnych kryteriów w zakresie określenia przebiegu kariery zawodowej sędziów, na którą wpływ powinny mieć kwalifikacje zawodowe, integralność, zdolności i wydajność, ale również zaleca, aby proces awansu zawodowego był niezależny od wpływu rządu i organów administracji. W przypadku tradycji nominacji sędziów dokonywanych przez głowę państwa niezwykle istotne jest, aby decyzje w tym zakresie powinny być podejmowane wyłączne na podstawie obiektywnych kryteriów.

Artykuł 179 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z 1997 r. w tym zakresie stwierdza, że "sędziowie są mianowani przez Prezydenta na wniosek Krajowej Rady Sądownictwa". Jednak nie przewiduje uprawnienia Prezydenta do odmowy takiej  nominacji. Główna rola w procesie wyboru sędziów, zgodnie z konstytucją Rzeczypospolitej Polskiej, należy do Krajowej Rady Sądownictwa, która jest niezależnym organem, któremu przypisano kompetencję do wyboru kandydatów do stanowisk sędziowskich. Przy czym powinno się to odbywać w sposób obiektywny i transparentny, zaś współpraca Rady z Prezydentem w procesie nominacji sędziów powinna odbywać się w sposób harmonijny. Z woli ustawodawcy głowa państwa jest ograniczona w taki sposób, że to Krajowa Rada Sądownictwa - organ Konstytucyjny, a nie prezydent, ma wyłączne prawo do proponowania kandydatów na sędziów. Przepis ten jest gwarancją zachowania właściwej równowagi między rolą Prezydenta w procesie nominacji sędziów, który z jednej strony ma wyłączne prawo nominacji  i z drugiej strony z zasadą niezależności władzy sądowniczej. Skoro przedstawiciel Prezydenta bierze udział w obradach Rady, to właśnie to jest dobry moment, by Prezydent w ten sposób zgłaszał swoje wątpliwości i zastrzeżenia  co do określonych kandydatów.

Tylko w wyjątkowych sytuacjach Prezydent, jako strażnik Konstytucji RP, może odmówić przyjęcia ślubowania od kandydata na stanowisko sędziowskie, zaproponowanego przez Krajową Radę Sądownictwa. Niemniej jednak, taka decyzja musi być uzasadnione i zakomunikowana we właściwy sposób, aby umożliwić jego weryfikację i uniknąć podejrzenia, że Prezydent w tym zakresie uległ naciskom lub ktoś wpływał na jego decyzje.