W rozprawie poza pełnomocnikiem Polski udział wzięli również pełnomocnicy reprezentujący Gminę Wrocław, Ministra Finansów oraz Komisję Europejską.

Na rozprawie pełnomocnik Polski podkreślił, że kwestia kwalifikacji jednostek budżetowych na gruncie podatku VAT ma dla Polski ogromne znaczenie systemowe i praktyczne. Pełnomocnik wskazał, że w polskim systemie prawnym funkcjonuje ponad 60 tysięcy państwowych i samorządowych jednostek budżetowych, które dotychczas dla celów podatku VAT były uznawane za jednostki samodzielne. Pełnomocnik zwrócił przy tym uwagę, że ograniczenie odpowiedzi Trybunału Sprawiedliwości do kwestii obowiązywania przesłanki samodzielności z pominięciem kwestii interpretacji tej przesłanki byłoby sztuczne i nie odpowiadało potrzebom sądu odsyłającego. Dodatkowo pełnomocnik podkreślił, że udzielenie użytecznej odpowiedzi nie wymaga dokonywania przez Trybunał Sprawiedliwości wykładni polskiego prawa – wszystkie cechy jednostek budżetowych istotne z punktu widzenia ich samodzielności zostały bowiem wskazane przez sąd odsyłający w uzasadnieniu wniosku prejudycjalnego oraz przez uczestników w uwagach na piśmie. Jednocześnie pełnomocnik zwrócił uwagę, że status organów władzy państwowej jedynie w niewielkim stopniu był przedmiotem orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości. Pełnomocnik wskazał w tym względzie, że orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości w szczególności nie odnosi się do kwestii samodzielności organów władzy jako podatników podatku VAT. Pełnomocnik odniósł się również do argumentacji przedstawionej przez Komisję Europejską w uwagach na piśmie. W tym względzie pełnomocnik zwrócił przede wszystkim uwagę, że ryzyko gospodarcze, wskazywane przez Komisję Europejska jako główna cecha, która powinna przesądzać o samodzielności zarówno przedsiębiorcy, jak i organu władzy, nie może być w automatyczny sposób stosowane do organów władzy publicznej. W przypadku organów władzy publicznej działalność gospodarcza, o ile w ogóle występuje, ma charakter jedynie uboczny i jest ukierunkowana na realizację zadań publicznych, a nie na osiąganie zysku. W konsekwencji pojęcia charakterystyczne dla działalności przedsiębiorcy, takie jak zysk, strata i ryzyko gospodarcze, mają w ocenie pełnomocnika jedynie marginalne znaczenie w przypadku organów władzy. Trudno je zatem uznać za wyznacznik jego samodzielności. Zdaniem pełnomocnika to nie ryzyko gospodarcze, ale inne cechy organów władzy, takie jak wyodrębnienie organizacyjne, materialne i prawne, powinny decydować o samodzielności tych organów.