Co oczywiste, przyjęcie sugerowanych poprawek musi być powiązane z odpowiednią modyfikacją postanowienia art. 23 (art. 8b powinien wejść w życie w takim samym terminie, jak przepisy regulujące strukturę nowych jednostek organizacyjnych powołanych do obsługi Trybunału Konstytucyjnego – patrz propozycja poprawki do art. 1). Niemniej na ostateczną redakcję niezbędnej poprawki w tym zakresie wpływ będzie miał sposób rozstrzygnięcia zastrzeżeń zgłoszonych w pkt 1 niniejszej opinii.

3. We wcześniejszych opracowaniach przygotowanych przez Biuro Legislacyjne odnośnie do ustawy o statusie sędziów Trybunału Konstytucyjnego oraz ustawy o organizacji i trybie postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym sygnalizowane było ryzyko, jakie wiąże się z rozdzieleniem prac legislacyjnych nad wymienionymi ustawami „głównymi” oraz ustawą wprowadzającą, która właśnie została skierowana do Senatu. Aczkolwiek na tle regulacji zawartych w art. 8 tej ostatniej można mówić już nie tyle o niebezpieczeństwie uchwalenia niespójnych czy niekompletnych rozwiązań prawnych, co o swoistym paradoksie związanym z tym, że nowelizacja ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r. o pracownikach sądów i prokuratury polega w istocie na rozszerzeniu jej zakresu podmiotowego, co powinno znaleźć wyraz także w jej tytule. Jednakże dokonanie takiej korekty automatycznie uczyni błędnym odesłanie zamieszczone w art. 32 ustawy o organizacji i trybie postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym.

Możliwym wyjściem z tej sytuacji byłoby skreślenie art. 8 opiniowanej ustawy oraz uruchomienie odrębnej ścieżki legislacyjnej, chociażby na podstawie art. 69 ust. 1 Regulaminu Senatu, w celu zmiany brzmienia art. 32 ustawy o organizacji i trybie postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym. Wydaje się bowiem, że przywołany przed chwilą art. 32 mógłby przesądzać, iż konkretne przepisy ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r. o pracownikach sądów i prokuratury (tzn. te, które zostały wskazane w art. 8) stosuje się odpowiednio do pracowników Biura Służby Prawnej Trybunału Konstytucyjnego. Notabene analogiczną techniką legislacyjną ustawodawca posłużył się już na gruncie art. 19 ustawy o statusie sędziów Trybunału Konstytucyjnego, nakazując odpowiednie stosowanie art. 43–45 ustawy z dnia 23 listopada 2002 r. o Sądzie Najwyższym.