W odniesieniu do drugiego wzorca kontroli Trybunał przyjął, że art. 84 ust. 3 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych nie podlega ocenie w świetle art. 32 ust. 1 konstytucji. Zdecydował o tym brak cechy istotnej (relewantnej), ze względu na którą ZUS i ubezpieczeni powinni być traktowani równo. Trybunał zwrócił uwagę, że art. 84 ust. 3 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych nie dotyczy terminów przedawnienia roszczeń o zapłatę i zwrot nadpłaconych składek, co mogłoby przemawiać za odniesieniem relacji między organem rentowym a ubezpieczonym do stosunku cywilnoprawnego opartego na zasadzie równości stron. Wyrazem nadrzędności ZUS wobec ubezpieczonych jest oparcie żądania zwrotu nienależnie pobranych świadczeń na decyzji administracyjnej wydawanej przez ZUS. Rozwiązanie będące przedmiotem rozpoznanego pytania prawnego stanowi element relacji władczej, charakterystycznej dla stosunku publicznoprawnego. Strony tego stosunku niejako z założenia nie mogą być równe, co wyłączyło art. 32 ust. 1 konstytucji jako wzorzec kontroli.

Przewodniczącym składu orzekającego był sędzia TK Piotr Tuleja, sprawozdawcą była sędzia TK Małgorzata Pyziak-Szafnicka.
Zespół Prasy i Informacji TK