29 czerwca 2016 - ogłosznie wyroku. Foto: B. Cacko, ZP BTK

Pełna kontradyktoryjność postępowania w sprawie nieletniego mogłaby kolidować z opiekuńczo-wychowawczą funkcją tego postępowania i pozostawać w sprzeczności z dobrem nieletniego – stwierdził Trybunał Konstytucyjny.

29 czerwca 2016 r. Trybunał Konstytucyjny publicznie ogłosił wyrok wydany na posiedzeniu niejawnym  w sprawie skargi konstytucyjnej H.G. dotyczącej prawa pokrzywdzonego do wniesienia apelacji w postępowaniu w sprawach nieletnich.

W wyroku z 29 czerwca 2016 r. Trybunał Konstytucyjny orzekł, że art. 30 § 1 ustawy z 26 października 1982 r. o postępowaniu w sprawach nieletnich w zakresie, w jakim nie uznaje się pokrzywdzonego za stronę postępowania w sprawie nieletniego, czego konsekwencją jest brak prawa pokrzywdzonego do wniesienia apelacji, jest zgodny z art. 45 ust. 1 w związku z art. 77 ust. 2 i art. 31 ust. 3 konstytucji oraz nie jest niezgodny z art. 78 w związku z art. 31 ust. 3 konstytucji.

Ponadto Trybunał Konstytucyjny postanowił umorzyć postępowanie w pozostałym zakresie.

Zdanie odrębne do wyroku zgłosił sędzia TK Piotr Pszczółkowski.

1. Trybunał Konstytucyjny uznał za właściwe rozpoznanie skargi konstytucyjnej na posiedzeniu niejawnym zgodnie z art. 93 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 81 ust. 1 ustawy z 25 czerwca 2015 r. o Trybunale Konstytucyjnym. Wziął przy tym pod uwagę rozstrzygnięcie zapadłe w wyroku K 47/15 dotyczące art. 2 ustawy z 22 grudnia 2015 r. o zmianie ustawy o Trybunale Konstytucyjnym. Trybunał uznał niekonstytucyjność tego przepisu z uwagi na to, że przewidywał stosowanie ustawy nowelizującej do spraw, w których postępowanie przed Trybunałem wszczęto przed dniem jej wejścia w życie.

Rozstrzygnięcie Trybunału w sprawie K 47/15 jest ostateczne (art. 190 ust. 1 konstytucji). Konstytucja nie przewiduje równocześnie żadnej kompetencji dla jakiegokolwiek organu państwa do dokonywania oceny ważności wyroku Trybunału Konstytucyjnego. Wyrok o sygn. K 47/15 jest znany Trybunałowi z urzędu, niezależnie od publikacji wyroku w Dzienniku Ustaw, przewidzianej przez art. 190 ust. 2 konstytucji. Trybunał nie może zatem pominąć znaczenia prawnego wyroku z 9 marca 2016 r. (sygn. K 47/15) i ostatecznego rozstrzygnięcia o niekonstytucyjności ustawy z 22 grudnia 2015 r. Dlatego rozpoznanie niniejszej sprawy nastąpiło na podstawie przepisów ustawy o Trybunale Konstytucyjnym sprzed nowelizacji dokonanej ustawą z 22 grudnia 2015 r.