Zmiana prawa wprowadzona powyższą ustawą nie zmodyfikowała zakresu odpowiedzialności karnej za złośliwe lub uporczywe naruszanie praw pracowników. Nowelizacja ustawy miała na celu wykonanie wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 18 listopada 2010 r. (sygn. P 29/09). Trybunał zakwestionował wówczas jedynie mechanizm podwójnego karania osób – w ustawie karnej oraz ustawie o systemie ubezpieczeń społecznych – za działania naruszające prawa pracowników a nie sam fakt karalności tego typu czynów. W efekcie stwierdził m.in. niezgodność z konstytucją art. 218 § 1 kodeksu karnego. Jednocześnie odroczył moment utraty mocy obowiązującej tego przepisu o 18 miesięcy (do 30 maja 2012 r.). Nowelizacja kodeksu karnego ustawą z 10 maja 2012 r. (która weszła w życie 31 maja 2012 r.) polegała na dodaniu art. 218 § 1a, o tożsamym brzmieniu jak uprzednio obowiązujący art. 218 § 1 tego kodeksu. Zmiana ta miała wyłącznie charakter techniczny. Ustawodawca ujął bowiem obowiązującą już od wielu lat normę w innej jednostce redakcyjnej.

Norma przewidująca sankcję karną za złośliwe lub uporczywe naruszanie praw pracownika wynikających ze stosunku pracy lub ubezpieczenia społecznego, obowiązuje w systemie prawa w sposób ciągły zarówno na gruncie obowiązującego kodeksu karnego (od 1 września 1998 r.), jak również na podstawie analogicznych przepisów kodeksu karnego z  1969 r.

To pozwoliło – w ocenie Trybunału Konstytucyjnego – na określenie wejścia w życie ustawy nowelizującej z 10 maja 2012 r. z zachowaniem tylko jednodniowego okresu spoczynku tej ustawy.

Rozprawie przewodniczyła sędzia TK Teresa Liszcz, sprawozdawcą był sędzia TK Marek Zubik.
Zespół Prasy i Informacji TK