Trybunał przyjął, że odmowa dokonania żądanej przez zainteresowanego (skarżącą spółkę)  czynności notarialnej dotyczy jego praw i wolności, i może być uznana jako „sprawa” w rozumieniu art. 45 ust. 1 konstytucji. Nie przesądza to jednak o konieczności powierzenia jej rozstrzygnięcia „od początku do końca” organom władzy sądowniczej. Sprawę tę rozstrzyga notariusz jako odpowiednik postępowania pierwszoinstancyjnego i od jego decyzji przysługuje zainteresowanemu zaskarżenie, które umożliwia zweryfikowanie jego decyzji przez niezawisły sąd.

Przedmiotem postępowania sądowego jest ocena zasadności decyzji notariusza o odmowie dokonania określonej czynności ze względu na jej sprzeczność z prawem, a samo postępowanie nie ma charakteru sporu miedzy wnoszącym zażalenie a notariuszem. Sąd okręgowy rozpatrujący zażalenie,  sprawuje nadzór judykacyjny nad działalnością notariusza, który wykonując zadania publiczne pełni funkcję organu pomocniczego względem organu wymiaru sprawiedliwości, oraz wykonuje zadania z zakresu ochrony prawnej podmiotu, któremu odmówiono dokonania czynności notarialnej.

Tak ukształtowana procedura czyni zadość wymaganiom art. 45 ust. 1, art. 78 konstytucji, który nie wymaga, by rozstrzygnięcie pierwszoinstancyjne musiało zapaść w postępowaniu sądowym, ani by rozstrzygnięcie organu pozasądowego (tu - notariusza) musiało być poddane kontroli dwóch instancji sądowych. Spełnia też wymogi art. 176 ust. 1 konstytucji, bo wyrażona w nim ustrojowa zasada dwuinstancyjności postępowania odnosi się do postępowania sądowego, czyli takiego, które „od początku do końca toczy się przed sądem”.

Rozprawie przewodniczył wiceprezes TK Stanisław Biernat, sprawozdawcą była sędzia TK Sławomira Wronkowska-Jaśkiewicz.Zespół Prasy i Informacji TK