Uzdrowisko Muszyna - Zdrój, Pijalnia Antoni. Foto: Wikipedia.org

26 września 2013 r. Trybunał Konstytucyjny rozpoznał wniosek Rady Miasta Kołobrzeg dotyczący podatku od nieruchomości związanych z udzielaniem świadczeń zdrowotnych.

Trybunał Konstytucyjny orzekł, że art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. d ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych jest zgodny z art. 167 ust. 1 i 4 w związku z art. 16 ust. 2 konstytucji w związku z art. 9 ust. 1, 2 i 3 w związku z art. 12 ust. 1 tiret 7 Europejskiej Karty Samorządu Lokalnego, sporządzonej w Strasburgu dnia 15 października 1985 r. oraz nie jest niezgodny art. 15 ust. 1 i 2 konstytucji.

Trybunał Konstytucyjny stwierdził, że ustawodawca, dokonując w 2010 i 2011 r. zmiany treści art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. d ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych, poszerzył zakres sytuacji, w których stosowana jest "preferencyjna" (niższa) stawka podatku od nieruchomości. "Zajęcie" budynku lub jego części na działalność leczniczą oznacza, że w danym miejscu są bezpośrednio (faktycznie) udzielane świadczenia zdrowotne. Tymczasem "związanie" budynku lub jego części z działalnością leczniczą oznacza, że w danym miejscu mogą, ale nie muszą być faktycznie wykonywane czynności medyczne, niemniej musi istnieć związek budynku lub jego części z prowadzoną działalności leczniczą. Trybunał Konstytucyjny uznał, że art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. d ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych należy interpretować w oparciu o przesłankę podmiotową - przedmiotową, tzn. budynki lub ich części zajęte przez podmioty wykonujące działalność leczniczą muszą jednocześnie pozostawać w związku z działalnością leczniczą. Adresatem tego przepisu, w obydwu jego częściach, jest ten sam podmiot.

Trybunał Konstytucyjny przypomniał, że zasada samodzielności finansowej jednostek samorządu terytorialnego, wynikająca z art. 167 ust. 1 i 4 w związku z art. 16 ust. 2 konstytucji oraz art. 9 ust. 1, 2 i 3 w związku z art. 12 ust. 1 tiret 7 Europejskiej Karty Samorządu Lokalnego, sporządzonej w Strasburgu dnia 15 października 1985 r., nie ma charakteru absolutnego i ustawodawca posiada swobodę w kształtowaniu źródeł dochodów własnych tych jednostek oraz poziomu tych dochodów. W powyższej swobodzie ustawodawcy mieści się również możliwość modyfikacji istniejących źródeł dochodów własnych jednostek samorządu terytorialnego lub ich poziomu. Niemniej modyfikacje te powinny być wprowadzone wyłącznie w drodze ustawy oraz znajdować uzasadnienie w konstytucyjnie określonych celach i chronionych wartościach.