TK



TK: Pozostawienie bez rozpatrzenia skargi niekompletnej narusza prawo do sądu

prawo do sądu| procedura odwoławcza| skarga konstytucyjna| Trybunał Konstytucyjny

włącz czytnik

Główny zarzut skarżącej dotyczy naruszenia prawa do sądu wyrażonego w art. 45 ust. 1 konstytucji w aspekcie rzetelnej (sprawiedliwej) procedury. Istotą sprawiedliwości proceduralnej jest zapewnienie stronom możliwości korzystania z wszelkich praw i gwarancji procesowych oraz zagwarantowanie rzetelnego i merytorycznego rozpatrzenia sprawy. Ustawodawca dysponuje szerokim zakresem swobody w kształtowaniu procedur sądowych, w tym w stanowieniu wymogów formalnych w celu usprawnienia postępowania, ale w granicach, w jakich nie niweczy to celu danego postępowania. W szczególności zachowując zasadę, że braki formalne środka odwoławczego skutkują jego odrzuceniem, ustawodawca powinien zrekompensować dotkliwość tej sankcji szansą usunięcia braku na wezwanie sądu.

W rozpatrzonej sprawie Trybunał uznał, że wymóg dołączenia do skargi kompletnej dokumentacji nie byłby przejawem nadmiernego formalizmu i mógłby zostać uznany za uzasadniony, zwłaszcza ze względu na cel postępowania, którym jest zapewnienie sprawnej redystrybucji środków unijnych, gdyby nie to, że niejasne jest, co składa się na kompletną dokumentację w sprawie. Ustawodawca nałożył zatem na skarżącego niedookreślony obowiązek, za którego niedopełnienie przewidział sankcję w postaci pozostawienia skargi bez rozpatrzenia bez możliwości uzupełnienia braków. Sankcja ta w rezultacie zamyka drogę do sądu niwecząc cel, jakim jest poddanie kontroli sądowej legalności rozstrzygnięć organów w zakresie oceny projektów startujących w konkursach o dofinansowanie ze środków unijnych.

Niniejszy wyrok nie znosi wymogu dołączenia do skargi kompletnej dokumentacji, lecz powoduje, że pozostawienie bez rozpatrzenia niekompletnej skargi nastąpi dopiero wówczas, gdy skarżący nie uzupełni w terminie braków w dokumentacji na wezwanie sądu.

Jeśli chodzi o możliwość wznowienia postępowań po wyroku Trybunału, to jest ona ograniczona względami natury faktycznej. Jeśli bowiem konkursy zakończono i środki przeznaczone na dofinansowanie zostały rozdzielone między beneficjentów i przez nich wykorzystane, to nie ma możliwości ich powtórzenia. Niezależnie od tego o skutkach niniejszego wyroku dla konkretnych spraw indywidualnych będą rozstrzygać powołane do tego organy na mocy przepisów właściwych dla danego postępowania.

Trybunał Konstytucyjny

Zawartość i treści prezentowane w serwisie Obserwator Konstytucyjny nie przedstawiają oficjalnego stanowiska Trybunału Konstytucyjnego.

 
 
 
 

Załączniki

Brak załączników do artykułu.

 
 
 

Komentarze

Brak komentarzy.