W ocenie Trybunału Konstytucyjnego, przepis art. 17 ust. 12 ustawy o prokuraturze nie jest przepisem upoważniającym do wydania rozporządzenia, lecz przepisem określającym zasady tworzenia prokuratur. Przepis ten wprawdzie nie jest przepisem upoważniającym w rozumieniu art. 92 ust. 1 konstytucji, lecz niewątpliwie wiąże Ministra Sprawiedliwości korzystającego z upoważnienia określonego w art. 17 ust. 13 ustawy o prokuraturze. Minister Sprawiedliwości nie może zatem utworzyć prokuratury apelacyjnej i ustalić jej obszaru właściwości niezgodnie z nie budzącym wątpliwości interpretacyjnych nakazem określonym w art. 17 ust. 12, ze względu na kategoryczne brzmienie tego przepisu, który nie dopuszcza w tym zakresie żadnych wyjątków.

Stwierdzenie ewentualnej niezgodności przepisów kwestionowanego rozporządzenia z art. 17 ust. 12 ustawy o prokuraturze wymaga uprzedniego porównania treści wskazanych przepisów z odpowiednimi przepisami rozporządzenia wydanego na podstawie art. 20 pkt 1 ustawy – Prawo o ustroju sądów powszechnych, w zakresie dotyczącym odpowiednio sądów i prokuratur apelacyjnych, ponieważ tylko wynik takiej analizy porównawczej może uzasadniać konkluzję o ewentualnym naruszeniu rozporządzeniem wskazanego przepisu zgodnie z którym, prokuraturę apelacyjną tworzy się dla obszaru właściwości co najmniej dwóch prokuratur okręgowych, odpowiadającego obszarowi właściwości odpowiedniego sądu apelacyjnego. Należy przy tym podkreślić, że porównanie treści odnośnych przepisów obu rozporządzeń celem ustalenia ewentualnej niezgodności zakwestionowanych przepisów rozporządzenia z art. 17 ust. 12 ustawy, nie jest wykonywaniem przez Trybunał tzw. kontroli poziomej. Trybunał nie orzeka bowiem w przedmiocie niezgodności rozporządzenia wydanego na podstawie ustawy o prokuraturze z rozporządzeniem wydanym na podstawie ustawy - Prawo o ustroju sądów powszechnych, lecz o zgodności kwestionowanego rozporządzenia z ustawą o prokuraturze. Z tych względów ocena ta jest nie tylko dopuszczalna, ale również konieczna.