Trybunał podkreślił również, że zgodność uchwał z definicjami dróg publicznych będzie przedmiotem kontroli. Ustawy samorządowe zapewniają nadzór wojewody nad wydanymi uchwałami oraz kontrolę sądu wojewódzkiego zainicjowaną ze skargi wojewody. Nie da się również wykluczyć bezpośredniej sądowej kontroli uchwał sejmiku województwa, rady powiatu i rady gminy przez sąd administracyjny z inicjatywy jednostki samorządu, będącej „beneficjentem” uchwały podjętej na podstawie zaskarżonych przepisów. Brzmienie art. 90 ust. 1 ustawy o samorządzie wojewódzkim, art. 87 § 1 ustawy o samorządzie powiatowym i art. 101 ustawy o samorządzie gminnym, na podstawie których „każdy, czyj interes prawny lub uprawnienie zostały naruszone przepisem aktu prawa miejscowego, wydanym w sprawie z zakresu administracji publicznej, może – po bezskutecznym wezwaniu organu samorządu województwa, który wydał przepis, do usunięcia naruszenia – zaskarżyć przepis do sądu administracyjnego”, nie wyklucza prawa jednostki samorządu terytorialnego do bezpośredniego zaskarżenia uchwały innej j.s.t.

Trybunał Konstytucyjny nie podzielił zarzutów Prezydenta dotyczący naruszenia art. 164 ust. 1 konstytucji, że wybór przez ustawodawcę formy prawnej uchwały organu stanowiącego j.s.t. jako aktu prawnego, na podstawie którego dochodzi do powiększenia zakresu wykonywanych zadań publicznych w zakresie dróg przez inną j.s.t., godzi w konstytucyjne relacje pomiędzy jednostkami samorządu terytorialnego. Przyjęte rozwiązania nie stoją w sprzeczności z konstytucyjnymi zasadami odnoszącymi się do wzajemnych relacji pomiędzy gminą a jednostkami samorządu terytorialnego innych szczebli. Nie czynią one bowiem samorządu województwa i samorządu powiatowego jednostką nadrzędną lub nadzorczą odpowiednio nad jednostką samorządu powiatowego lub gminnego. Kwestionowane przepisy nie przewidują również możliwości określania zadań gmin i wkraczania w konstytucyjny zakres samodzielności gminy przez inne jednostki samorządowe.

Ponadto Trybunał uznał, że nie doszło do naruszenia wzorca art. 16 ust. 2 konstytucji. Zakwestionowane przepisy nie dokonują przeniesienia na rzecz jednostek samorządu uprawnień przysługujących wyłącznie państwu w zakresie ustawowego określania zadań jednostek samorządu terytorialnego. Uchwalona ustawa zawiera zupełne regulacje określające przypadki, w których określone zadania publiczne wykonywać mają j.s.t. określonego szczebla. Ustawodawca wiążąc organy j.s.t. obowiązującymi definicjami drogi wojewódzkiej (art. 6 ust. 1 u.d.p.), powiatowej (art. 6a ust. 1 u.d.p.) i gminnej (art. 7 ust. 1 u.d.p.) nie umożliwił jednostkom samorządu terytorialnego samodzielnego i dowolnego decydowania w akcie podustawowym o zakresie zadań jednostek samorządowych innej kategorii. Ustawa wyznacza określone ramy, w jakich j.s.t. mogą przekazywać sobie wzajemnie zadania wraz z własnością drogi, przy utrzymani materii ustawowej w aktach o randze ustawy. Wykonawczy wobec materii ustawowej charakter uchwał jednostek samorządu terytorialnego, jako aktów prawa miejscowego, sprawia, że o zakresie zadań j.s.t. w zakresie dróg publicznych rozstrzyga nadal ustawodawca, a nie sejmik województwa – o zakresie zadań powiatu, rada powiatu – o zakresie zadań gminy, ani rada gminy – o zakresie zadań województwa.