Wobec tego nie jest wymagane, aby takie akty spełniały wymagania przewidziane dla źródeł prawa powszechnie obowiązującego. Trybunał podkreślił jednak przy tym, że niezbędne jest, aby kryteria oceny projektów były zgodne z normami prawa powszechnie obowiązującego. Przepisy nakazujące instytucjom zarządzającym i komitetom monitorującym przestrzeganie określonych wymagań i tym samym wyznaczające pośrednio treść kryteriów wyboru, są zawarte w rozporządzeniach unijnych i w ustawie o zasadach prowadzenia polityki rozwoju oraz – w odniesieniu do nowych projektów – w ustawie z 11 lipca 2014 r. o zasadach realizacji programów w zakresie polityki spójności finansowanych w perspektywie finansowej 2014-2020.

W opinii Trybunału Konstytucyjnego, skarżący nie spełnił wymagania uzasadnienia naruszenia przez art. 26 ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy o polityce rozwoju  innych przytaczanych w skardze wzorców kontroli, a mianowicie 45 ust. 2 oraz art. 61 ust. 1  konstytucji, zaś prawo majątkowe, które – w ocenie skarżącego – zostało naruszone (art. 64 ust. 1 konstytucji) przez kwestionowany przepis, w ogóle mu nie przysługiwało. Z tej przyczyny Trybunał umorzył częściowo postępowanie na podstawie art. 39 ust. 1 pkt 1 ustawy o TK ze względu na niedopuszczalność wydania wyroku.

Rozprawie przewodniczył sędzia TK Mirosław Granat, sprawozdawcą był wiceprezes TK Stanisław Biernat.
Zespół Prasy i Informacji TK