TK uznał ponadto, że § 2 ust. 1 pkt 16 rozporządzenia MPiPS – w sytuacji, gdy z przekroczeniem upoważnienia ustawowego, wprowadza taką modyfikację podstawy wymiaru składek, że będzie ona wyższa niż określona w art. 18 ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych – prowadzi do obciążenia pracowników i pracodawców kosztami podwyższonej składki na ubezpieczenie społeczne i z tego względu stanowi ingerencję w prawo własności. Taka ingerencja w konstytucyjnie chronioną sferę prawa własności nie spełnia formalnych wymogów ograniczenia prawa własności, nie została bowiem dokonana w ustawie, ale wynika z przepisów rozporządzenia wydanych z przekroczeniem granic upoważnienia ustawowego. Dlatego Trybunał Konstytucyjny stwierdził, że § 2 ust. 1 pkt 16 rozporządzenia oznacza niedopuszczalne ograniczenie prawa własności chronionego w art. 64 konstytucji.

Odnosząc się do zarzutów skarżącej spółki co do zgodności § 2 ust. 1 pkt 16 rozporządzenia MPiPS z art. 45 ust. 1 konstytucji, Trybunał wskazał, że prawo do sądu gwarantowane w tym przepisie konstytucji nie obejmuje, inaczej niż wynikało to z argumentacji skarżącej, prawa do rozstrzygnięcia o określonej treści. Trybunał stwierdził zatem, że w zakresie oceny zgodności § 2 ust. 1 pkt 16 rozporządzenia MPiPS z art. 45 ust. 1 konstytucji skarżąca przypisuje wzorcowi kontroli treść normatywną, której wzorzec ten nie zawiera oraz uznał, że § 2 ust. 1 pkt 16 rozporządzenia MPiPS w zaskarżonym zakresie nie jest niezgodny z art. 45 ust. 1 konstytucji.