4 lipca 2013 r. Trybunał Konstytucyjny rozpoznał pytanie prawne Naczelnego Sądu Administracyjnego dotyczące możliwości korygowania deklaracji podatkowych w okresie między postępowaniem kontrolnym a podatkowym.

Trybunał Konstytucyjny orzekł, że art. 81b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa w brzmieniu obowiązującym od 1 września 2005 r. do 30 listopada 2008 r. w zakresie, w jakim pozbawił podatników podatku od towarów i usług uprawnienia do dokonania korekty deklaracji, jest zgodny z art. 32 ust. 1 konstytucji.

W pozostałym zakresie Trybunał umorzył postępowanie.

NSA w złożonym pytaniu prawnym zakwestionował zgodność art. 81b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (dalej: ordynacja podatkowa)  z art. 32 konstytucji.

Art. 81b § 3 ordynacji podatkowej wyłączał on prawo do złożenia korekty w przypadku podatku od towarów i usług w okresie po przeprowadzeniu kontroli podatkowej, a przed ewentualnym wszczęciem postępowania podatkowego.

Problem konstytucyjny postawiony w pytaniu prawnym dotyczy dopuszczalności kwalifikowania podatków posiadających cechę powstawania z mocy prawa i zastosowania techniki samoobliczania, jako należących do grupy relewantnej (istotnej). W przypadku stwierdzenia, że stanowią one grupę relewantną zachodzi możliwość, a nawet konieczność oceny zróżnicowań istniejących pomiędzy podatkami poprzez pryzmat zasady równości wobec prawa, o której mowa w art. 32 ust. 1 konstytucji. Jeżeli jednak poszczególne podatki nie stanowią grupy relewantnej, nie zachodzi konieczność zachowania przez prawodawcę konstytucyjnych standardów wynikających z zasady równości.

Po analizie argumentów podniesionych w pytaniu prawnym oraz zapoznaniu się ze stanowiskami uczestników postępowania Trybunał stwierdził, iż nie sposób uznać, aby podmioty uprawnione do złożenia korekty deklaracji po zakończeniu kontroli podatkowej w podatkach wykorzystujących technikę samoobliczenia stanowiły grupę relewantną (istotną). W konsekwencji odpada przesłanka kontroli art. 81b § 3 Ordynacji podatkowej w oparciu o wzorzec zawarty w art. 32 ust. 1 konstytucji. Wymaga on bowiem zachowania równości wobec prawa w obrębie grupy relewantnej. Dla podmiotów nienależących do tej grupy nie ma konstytucyjnego obowiązku traktowania ich w równy sposób.