Sala posiedzeń Trybunału Sprawiedliwości UE w Luksemburgu

Trybunał Sprawiedliwości UE w wyroku z 20 lipca orzekł, że pracownik, który z własnej inicjatywy rozwiązuje stosunek pracy, ma prawo do ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy, którego nie mógł wykorzystać.

Hans Maschek, urzędnik miasta Wiedeń, przeszedł - po złożeniu stosownego wniosku - w stan spoczynku z dniem 1 lipca 2012 r. W okresie od 15 listopada 2010 r. do 30 czerwca 2012 r., był nieobecny w pracy. W okresie od 15 listopada do 31 grudnia 2010 r. H. Maschek przebywał na zwolnieniu chorobowym. Z dniem 1 stycznia 2011 r. został, na mocy porozumienia zawartego z pracodawcą, zwolniony z obowiązku świadczenia pracy z zachowaniem prawa do wynagrodzenia.

Po przejściu w stan spoczynku H. Maschek zwrócił się do swojego byłego pracodawcy o wypłatę ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop, twierdząc, że krótko przed przejściem w stan spoczynku ponownie zachorował. Jego pracodawca odmówił wypłacenia mu tego ekwiwalentu, motywując to tym, że zgodnie z regulaminem wynagradzania pracowników miasta Wiedeń pracownik, który sam rozwiązuje stosunek pracy - w szczególności wskutek złożenia wniosku o przejście w stan spoczynku - nie ma do niego prawa.

Hans Maschek zaskarżył tę decyzję do Verwaltungsgericht Wien (sądu administracyjnego w Wiedniu), który zwrócił się do Trybunału w przedmiocie zgodności tego uregulowania z prawem Unii, a konkretnie z dyrektywą 2003/88¹.

W swoim dzisiejszym wyroku Trybunał przypomniał, że na gruncie tej dyrektywy każdy pracownik jest uprawniony do corocznego płatnego urlopu w wymiarze co najmniej czterech tygodni, przy czym prawo do takiego urlopu stanowi zasadę prawa socjalnego Unii o szczególnej wadze. Prawo do urlopu wypoczynkowego przysługuje każdemu pracownikowi, bez względu na jego stan zdrowia.

W przypadku ustania stosunku pracy, przez co rzeczywiste wykorzystanie urlopu wypoczynkowego nie jest już możliwe, dyrektywa przyznaje pracownikowi prawo do ekwiwalentu pieniężnego, aby ów brak możliwości wykorzystania urlopu wypoczynkowego nie doprowadził do sytuacji, w której pracownik nie może skorzystać z tego prawa, choćby w formie pieniężnej.

Trybunał uściślił, że powód ustania stosunku pracy nie ma w tym względzie żadnego znaczenia. Wobec tego okoliczność, że stosunek pracy został rozwiązany z inicjatywy pracownika nie ma żadnego wpływu na jego prawo do otrzymania w danym przypadku ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy, którego nie mógł wykorzystać przed ustaniem jego stosunku pracy.