Trybunał stwierdził, mając na uwadze brzmienie, cele oraz systematykę dyrektywy, że obowiązki te nie stanowią jedynie obowiązków programowych, lecz dotyczą także poszczególnych przedsięwzięć.

Trybunał udzielił Bundesverwaltungsgericht odpowiedzi, że państwa członkowskie są obowiązane - z zastrzeżeniem przyznania przewidzianego dyrektywą odstępstwa - odmówić zgody na konkretne przedsięwzięcie w przypadku, gdy może ono spowodować pogorszenie się stanu części wód powierzchniowych lub gdy zagraża uzyskaniu dobrego stanu wód powierzchniowych lub dobrego potencjału ekologicznego i dobrego stanu chemicznego takich wód w dacie określonej tą dyrektywą.

Odnośnie do kwestii, od jakiego momentu ma miejsce „pogorszenie stanu powierzchniowych, Trybunał odpowiedział, że takie pogorszenie zachodzi od chwili, gdy przynajmniej jeden z elementów jakości w rozumieniu załącznika V do dyrektywy ulega obniżeniu o jedną klasę, i to nawet jeżeli pogorszenie nie wyraża się w ogólnej zmianie zaklasyfikowania części wód powierzchniowych³. Niemniej jednak, jeśli dany element jakości w rozumieniu tego załącznika znajduje się już w najniższej klasie, każde pogorszenie tego elementu stanowi „pogorszenie stanu” części wód powierzchniowych.

UWAGA: Odesłanie prejudycjalne pozwala sądom państw członkowskich, w ramach rozpatrywanego przez nie sporu, zwrócić się do Trybunału z pytaniem o wykładnię prawa Unii lub o ocenę ważności aktu Unii. Trybunał nie rozpoznaje sporu krajowego. Do sądu krajowego należy rozstrzygnięcie sprawy zgodnie z orzeczeniem Trybunału. Orzeczenie to wiąże w ten sam sposób inne sądy krajowe, które spotkają się z podobnym problemem.

¹ Przewidziane jest zatem pogłębienie toru wodnego Wezery zewnętrznej na odcinku od morza otwartego do Bremerhaven maksymalnie o 1,16 m oraz pogłębienie toru wodnego dolnej Wezery, na odcinku od Bremerhaven w górę rzeki do Brake maksymalnie o 1 m. Podobnie przewidziane jest pogłębienie toru wodnego dolnej Wezery, na odcinku od Brake w górę rzeki do Bremy.
² Dyrektywa 2000/60/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2000 r. ustanawiająca ramy wspólnotowego działania w dziedzinie polityki wodnej (Dz.U. L 327, s. 1)
³ Analiza stanu ekologicznego wód powierzchniowych obejmuje pięć klas, czyli stan bardzo dobry, dobry, umiarkowany, słaby i zły.