High Court of Ireland (wysoki trybunał sądownictwa irlandzkiego), przed którym zawisł spór, zmierza do ustalenia, czy ta decyzja Komisji uniemożliwia krajowemu organowi nadzorczemu prowadzenie dochodzenia w sprawie skargi dotyczącej nieodpowiedniego stopnia ochrony i, w stosownym przypadku, zawieszenie podważanego przekazywania danych.

W ogłoszonym dzisiaj wyroku Trybunał orzekł, że istnienie decyzji Komisji stwierdzającej, że państwo trzecie zapewnia odpowiedni stopień ochrony przekazywanych danych osobowych, nie może zniweczyć, ani nawet ograniczyć, uprawnień, jakie przysługują krajowym organom nadzorczym na mocy Karty praw podstawowych Unii Europejskiej i dyrektywy. Trybunał podkreślił w tym zakresie prawo do ochrony danych osobowych gwarantowane w Karcie, a także misję, jaką pełnią krajowe organy nadzorcze na mocy wspomnianej Karty.

Trybunał stwierdził najpierw, że żaden przepis dyrektywy nie uniemożliwia krajowym organom nadzorczym kontrolowania przekazywania danych osobowych do państw trzecich, w odniesieniu do których Komisja wydała decyzję. Tak więc, nawet w przypadku gdy istnieje decyzja Komisji, krajowe organy nadzorcze, do których została wniesiona skarga, muszą mieć możliwość zbadania w sposób całkowicie niezależny, czy przekazywanie danych dotyczących danej osoby do państwa trzeciego spełnia wymogi ustanowione w dyrektywie. Niemniej jednak Trybunał przypomniał, że jest jedynym organem właściwym do stwierdzenia nieważności aktu Unii, takiego jak decyzja Komisji. W konsekwencji, w przypadku gdy organ krajowy lub osoba, która wniosła skargę do organu krajowego, twierdzi, że decyzja Komisji jest nieważna, organ ten lub ta osoba muszą mieć możliwość zwrócenia się do sądów krajowych, aby sądy te, jeśli także mają wątpliwości co do ważności decyzji Komisji, mogły zwrócić się do Trybunału Sprawiedliwości z pytaniem prejudycjalnym. Tak więc ostatecznie to Trybunał orzeka, czy decyzja Komisji jest ważna, czy też nieważna.

Tymczasem, bez konieczności zbadania przez Trybunał, czy system ten zapewnia stopień ochrony zasadniczo równoważny do stopnia ochrony gwarantowanego w ramach Unii, Trybunał stwierdził, że system ten ma zastosowanie wyłącznie do przedsiębiorstw amerykańskich, które do niego przystąpiły i że nie podlegają mu same organy publiczne. Poza tym wymogi dotyczące bezpieczeństwa narodowego, interesu publicznego i przestrzegania ustaw USA mają przewagę nad systemem bezpiecznej przystani w ten sposób, że przedsiębiorstwa amerykańskie są zobowiązane do odstąpienia od stosowania bez ograniczeń zasad ochrony przewidzianych w tym systemie, jeśli stoją one w sprzeczności z takimi wymogami.