Zamiast podwyższać wiek emerytalny można obniżyć poziom świadczenia emerytalnego. Świadczenie emerytalne musiałoby być tak obniżone, aby jego skumulowana wartość w całym okresie wypłat pozostała przynajmniej na niezmienionym poziomie. Oznacza to, że poziom miesięcznego świadczenia obniżyłby się znacznie, ponieważ skumulowana kwota musiałaby być dzielona na więcej jednomiesięcznych transz.

Inną, potencjalną zmianą jest zwiększenie minimalnego stażu pracy. Zamiast podnosić minimalny wiek emerytalny można zmienić drugie kryterium uprawniające do renty starczej (emerytury). Odpowiednie podniesienie minimalnego stażu pracy będzie skutkować tym, że realny minimalny wiek emerytalny również wzrośnie (bez oficjalnego zmieniania ustawowego wieku emerytalnego). Rozwiązanie takie będzie bardzo niekorzystne dla osób, które w swojej karierze zawodowej doświadczają przejściowych okresów dezaktywizacji (co grozi bardziej osobom gorzej wykształconym).

W końcu można podnieść podatki i z nich finansować wypłatę świadczeń emerytalnych dla rosnącej liczby emerytów. Ludzie młodzi dwukrotnie poniosą wtedy koszty starzenia się ludności. Pierwszy raz finansując hojne emerytury relatywie młodych emerytów. Drugi raz wegetując przez kilkanaście, a nawet kilkadziesiąt lat na już mniej hojnych (dla nich pieniędzy już nie starczy) emeryturach - "zapłacie za trudy życia".

Na kanwie powyżej przytoczonych możliwości podwyższenie ustawowego minimalnego wieku emerytalnego wydaje się być najbardziej pożądaną społecznie zmianą. Dodatkową korzyścią płynącą z tego rozwiązania będzie rosnący poziom zdrowia osób starszych spowodowany aktywnością zawodową. Poza tym uchroni to emerytów przed marginalizacją społeczną (Kielstra 2009).

Na koniec warto dodać, że tempo podnoszenia wieku emerytalnego w Polsce jest niewystarczające. Polska podnosi wiek zaledwie o 3 miesiące na rok, podczas gdy inne kraje robią to w tempie 6 miesięcy na rok (Guzikowski 2012). Jeśli powyższe protesty nie zostaną uznane przez Trybunał Konstytucyjny w 2040 r. Polki będą mogły przejść na emeryturę w wieku 67 lat. To już zaledwie o 3 lata mniej niż Niemki pod koniec XIX w., których oczekiwana długość trwania życia sięgała 47 lat, podczas gdy, już obecnie nowo narodzona Polka może średnio rzecz biorąc, spodziewać się dożycia przynajmniej 80 roku życia (GUS 2011).