Polska wprowadziła wiele rozwiązań zapobiegających i zwalczających przemoc wobec kobiet i przemoc domową (np.: w ustawie o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie, prawie karnym, prawie cywilnym oraz w regulacjach prawnych dotyczących pomocy społecznej, ochrony zdrowia). Realizowany jest ponadto: Krajowy program przeciwdziałania przemocy w rodzinie, Rządowy program ograniczania przestępczości i aspołecznych zachowań „Razem bezpieczniej” oraz Krajowy plan działań przeciwko handlowi ludźmi. Dzięki tym działaniom zmniejszyła się skala zjawiska przemocy w rodzinie. Obserwuje się także spadek liczby rodzin, w których konieczne są wielokrotne interwencje policji i innych służb zajmujących się przemocą. Wzrosła liczba placówek udzielających pomocy, a także liczba osób pomagających ofiarom i sprawcom przemocy w rodzinach.

Konwencja wzmocni funkcjonującą politykę krajową w zakresie przeciwdziałania przemocy w rodzinie oraz wzbogaci ją o aspekt płci. Przyśpieszy także planowane działania na rzecz zapobiegania przemocy. Jej wdrożenie powinno spowodować, że jeszcze większą wagę będzie przykładać się do podniesienia świadomości społeczeństwa i uwrażliwienia na przypadki przemocy.
Podpisanie konwencji będzie stanowiło również akt solidarności z innymi państwami, dla których zwalczanie przemocy jest priorytetowym działaniem w zakresie ochrony praw człowieka. Ponadto pozwoli na pełniejszą wymianę informacji o metodach zwalczania i zapobiegania przemocy wobec kobiet i w rodzinie.

Konwencja o zapobieganiu i zwalczaniu przemocy wobec kobiet i przemocy domowej została przyjęta 11 maja 2011 r. w Stambule. Nie weszła jeszcze w życie. Do wejścia w życie konwencji konieczne jest jej ratyfikowanie, przyjęcie lub zatwierdzenie przez 10 sygnatariuszy, w tym przynajmniej przez 8 państw Rady Europy. Stroną konwencji może stać się Unia Europejska.

Do 14 listopada 2012 r. konwencję podpisało 25 z 47 państw Rady Europy (w tym 14 państw członkowskich UE). Konwencję podpisały: Albania, Austria, Czarnogóra, Belgia, Finlandia, Francja, Grecja, Hiszpania, Holandia, Islandia, Luksemburg, była Jugosłowiańska Republika Macedonii, Malta, Monako, Niemcy, Norwegia, Portugalia, Serbia, Słowacja, Słowenia, Szwecja, Turcja, Ukraina, Wielka Brytania, Włochy. Spośród tych państw jedno ją ratyfikowało – Turcja.