Dyrektor Departamentu Nadzoru Właścicielskiego Ministerstwa Skarbu Państwa Ewa Sibrecht-Ośka także oddaliła od swego resortu kwestię odpowiedzialności za finansowanie mediów publicznych, twierdząc że sprawuje on jedynie bieżący nadzór korporacyjny nad spółkami medialnymi, jego rola jest ograniczona i nie ma możliwości zmiany sposobu pobierania abonamentu.

Witold Graboś, zastępca przewodniczącego Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji, przedstawił pogląd, iż abonament musi być powszechny, ale możliwy do ściągnięcia, warto więc zrezygnować z obowiązku rejestracji odbiorników i zaproponować inne rozwiązanie. Jego zdaniem, ta debata w komisji senackiej jest w istocie debatą o przyszłości polskiej demokracji. Mamy obecnie do czynienia z rozproszeniem źródeł informacji, niezliczoną liczbą niesprawdzalnych informacji niskiej jakości i nieuniknionym rozwojem mediów społecznościowych. „W tej sytuacji nie możemy zrezygnować z mediów publicznych, które reprezentują wysoką jakość i odpowiedzialność, a zatem ustalają kryteria debaty publicznej” – wyjaśnił.

Podczas posiedzenie przypomniano, że ministrowie administracji i cyfryzacji Michał Boni oraz kultury i dziedzictwa narodowego Bogdan Zdrojewski zobowiązali się do przygotowania nowej ustawy medialnej do końca sierpnia br.  Jednak wskazywano, że już teraz konieczne jest podjęcie kroków ratujących media publiczne. Na przykład  najprostszym rozwiązaniem byłoby opłacanie przez budżet państwa abonamentu za osoby, które zostały z tego ustawowo zwolnione. Jest ich ponad 2,6 mln, według danych  KRRiT dałoby to ok. 650 mln zł.

Podsumowując dyskusję, senator Czelej zadeklarował chęć opracowania przez komisję szybkiej inicjatywy legislacyjnej mającej na celu ratowanie mediów publicznych przed upadkiem finansowym, pod warunkiem jednak, że będzie na to zgoda polityczna.

senat.gov.pl