Zachowując swobodę wyboru sankcji za naruszenia prawa Unii, państwa członkowskie muszą czuwać w szczególności nad tym, by sankcje te były skuteczne, proporcjonalne i odstraszające.

W odniesieniu do skutecznego i odstraszającego charakteru, w toku postępowania obejmującego pozasądową egzekucję z przedmiotu zabezpieczenia, właściwy sąd krajowy może podjąć wszelkie środki tymczasowe zakazujące dalszego prowadzenia takiej sprzedaży.

W odniesieniu do proporcjonalnego charakteru sankcji, Trybunał podkreślił, że należy zwrócić szczególną uwagę na okoliczność, że przedmiotem zabezpieczenia w omawianej sprawie jest nieruchomość stanowiąca miejsce zamieszkania rodzinny konsumenta. W prawie Unii prawo do poszanowania domu jest prawem podstawowym zagwarantowanym w Karcie praw podstawowych, które sąd krajowy powinien uwzględnić przy stosowaniu dyrektywy 93/13.

W niniejszym przypadku Trybunał uznał, że możliwość zastosowania przez właściwy sąd krajowy wszelkich środków tymczasowych wydaje się stanowić odpowiedni i skuteczny środek w celu zaprzestania stosowania nieuczciwych warunków, czego zbadanie należy do sądu krajowego.

UWAGA: Odesłanie prejudycjalne pozwala sądom państw członkowskich, w ramach rozpatrywanego przez nie sporu, zwrócić się do Trybunału z pytaniem o wykładnię prawa Unii lub o ocenę ważności aktu Unii. Trybunał nie rozpoznaje sporu krajowego. Do sądu krajowego należy rozstrzygnięcie sprawy zgodnie z orzeczeniem Trybunału. Orzeczenie to wiąże w ten sam sposób inne sądy krajowe, które spotkają się z podobnym problemem.

¹ Dyrektywa Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich (Dz.U. L 95, s. 29).

ETS