Następnie, rzecznik generalny zauważył, że ustanowienie środków integracji względem rezydentów długoterminowych nie stoi w sprzeczności z celami dyrektywy, gdyż środki te mają na celu wyłącznie przyczynienie się do włączenia się rezydenta długoterminowego do gospodarczego i społecznego życia w państwie zamieszkania. Przepisy krajowe, które ustanawiałyby jednakże obowiązek integracji jako przesłankę utrzymania statusu rezydenta długoterminowego lub korzystania ze związanych z nim uprawnień, byłyby sprzeczne z dyrektywą.

Rzecznik generalny podkreślił, że przepisy krajowe ustanawiające środki integracji wobec rezydenta długoterminowego znajdują się w zakresie stosowania prawa Unii. Tym samym, przyznany państwom członkowskim margines swobody w tym zakresie nie powinien być wykorzystywany w sposób naruszający cel dyrektywy oraz jej skuteczność. Ponadto, przepisy krajowe powinny być również zgodne z zasadą proporcjonalności. W odniesieniu do rezydentów długoterminowych, obowiązek integracji nie może więc nadmiernie utrudniać wykonywania uprawnień związanych z ich statusem.

Rzecznik generalny stwierdził, że wprowadzenie obowiązkowego egzaminu z języka lub wiedzy o społeczeństwie nie przyczynia się do realizacji celu zakładanego przez środki integracji, jakim jest ułatwienie włączenia danej osoby do społeczeństwa. Wprowadzenie obowiązku złożenia egzaminu integracyjnego podważa zatem samą istotę środków integracji, które powinny stanowić działania wspomagające socjalizację w danym społeczeństwie, a nie ustanawiać warunki kwalifikacyjne związane z pobytem w danym państwie. Osoba, która żyje zaś w danym państwie od dłuższego czasu niewątpliwie jest połączona z nim siecią więzi integracyjnych związanych z rodziną, wykonywaną pracą, życiem w sąsiedztwie czy praktykowanym hobby. Środek integracyjny, który nie dopuszcza indywidualnej oceny takich okoliczności jest zatem nieproporcjonalny względem celu ułatwienia dalszego włączania się danej osoby w życie społeczeństwa.

Podobnie, rzecznik generalny ocenił jako nieproporcjonalną sankcję w postaci grzywny ustanowioną w prawie niderlandzkim na wypadek niewywiązania się z obowiązku integracji.

Z powyższych względów, rzecznik generalny zaproponował, by Trybunał orzekł, że dyrektywa 2003/109 nie zabrania ustanowienia środków integracji wobec obywateli państw trzecich posiadających status rezydentów długoterminowych. Takie środki mogą mieć jednak na celu wyłącznie ułatwienie integracji danej osoby, i nie mogą stanowić warunku utrzymania wspomnianego statusu lub wykonywania związanych z nim uprawnień. W szczególności, środki te nie mogą obejmować obowiązku złożenia egzaminu z integracji społecznej.