24 września Sąd UE stwierdził nieważność trzech ogłoszeń o konkursie wymagających od kandydatów wybrania języka niemieckiego, angielskiego lub francuskiego, jako drugiego języka i jako języka komunikowania się z EPSO.

W grudniu 2012 r. i styczniu 2013 r. Europejski Urząd Doboru Kadr (EPSO) opublikował w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej trzy ogłoszenia o konkursie otwartym w celu stworzenia list rezerwy kadrowej[1] . W ogłoszeniach tych wymagano od kandydatów bardzo dobrej znajomości pierwszego języka, będącego jednym z języków urzędowych Unii Europejskiej (wówczas było ich 23) oraz zadowalającej znajomości drugiego języka. Język ten kandydat mógł wybrać spomiędzy niemieckiego, angielskiego lub francuskiego. Wybrany w ten sposób drugi język miał być używany do korespondencji między EPSO a kandydatami, a także w postępowaniu selekcyjnym i podczas egzaminów konkursowych. W ogłoszeniach wskazano, że ograniczenie to jest uzasadnione w szczególności interesem służby wymagającym, by kandydaci byli niezwłocznie gotowi do pracy i byli w stanie skutecznie komunikować się w codziennej pracy, gdyż w przeciwnym razie wydajność pracy w instytucjach poważnie by ucierpiała.

Włochy i Hiszpania wniosły do Sądu Unii Europejskiej o stwierdzenie nieważności spornych ogłoszeń o konkursie. Oba te państwa członkowskie uznały w istocie, że ogłoszenia są dyskryminujące i naruszają zarówno system językowy Unii, ustanowiony „rozporządzeniem nr 1” z 1958 r.[2], jak i zasadę proporcjonalności. Włochy i Hiszpania zakwestionowały nałożony na kandydatów obowiązek wyboru niemieckiego, angielskiego lub francuskiego nie tylko jako języka komunikowania się z EPSO, lecz również jako drugiego języka w omawianych konkursach.

Dzisiejszym wyrokiem Sąd stwierdził nieważność zaskarżonych ogłoszeń o konkursie.

W odniesieniu do ograniczenia języków, którymi można posługiwać się w komunikacji między kandydatami a EPSO, Włochy podnosiły, że obywatele europejscy mają prawo zwracać się do instytucji Unii w którymkolwiek z jej 23 języków urzędowych oraz iż mają prawo otrzymać odpowiedź instytucji w tym samym języku. W związku z tym omawiane ograniczenie stanowi dyskryminację, krzywdzącą obywateli, dla których językiem urzędowym nie jest niemiecki, angielski lub francuski. Hiszpania dodała również, że to ograniczenie daje w praktyce przewagę wszystkim tym kandydatom, których pierwszym językiem jest jeden z trzech wymienionych języków.