Trybunał zauważył również, że jakkolwiek celem dyrektywy 2003/88 jest ustanowienie minimalnych wymogów w dziedzinie bezpieczeństwa i ochrony zdrowia w zakresie organizacji czasu pracy, których to wymogów państwa członkowskie mają obowiązek przestrzegać, państwa te mają możliwość wprowadzenia przepisów korzystniejszych dla pracowników. Z tego powodu dyrektywa nie stoi na przeszkodzie przepisom prawa krajowego przewidującym prawo do urlopu wypoczynkowego w wymiarze przekraczającym minimalny okres czterech tygodni zagwarantowany w dyrektywie, udzielanego zgodnie z warunkami uprawniającymi i przyznającymi taki urlop przewidzianymi w ustawodawstwie krajowym.

W konsekwencji państwa członkowskie mogą przyznać pracownikom prawo do urlopu wypoczynkowego w wymiarze wyższym niż minimalny okres czterech tygodni przewidziany w dyrektywie. W takim przypadku państwa członkowskie mogą postanowić, że pracownikowi, który z powodu choroby nie mógł w pełni wykorzystać przysługującego mu urlopu wypoczynkowego przed ustaniem jego stosunku pracy, przysługuje prawo do ekwiwalentu pieniężnego w wymiarze odpowiadającym takiemu dodatkowemu okresowi. Państwa członkowskie muszą określić warunki przyznawania takiego ekwiwalentu.

UWAGA: Odesłanie prejudycjalne pozwala sądom państw członkowskich, w ramach rozpatrywanego przez nie sporu, zwrócić się do Trybunału z pytaniem o wykładnię prawa Unii lub o ocenę ważności aktu Unii. Trybunał nie rozpoznaje sporu krajowego. Do sądu krajowego należy rozstrzygnięcie sprawy zgodnie z orzeczeniem Trybunału. Orzeczenie to wiąże w ten sam sposób inne sądy krajowe, które spotkają się z podobnym problemem.

¹ Dyrektywa 2003/88/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 4 listopada 2003 r. dotyczącej niektórych aspektów organizacji czasu pracy (Dz.U. 2003, L 299, s. 9).
² Wyroki Trybunału: z dnia 3 maja 2012 r., Neidel (C-337/10, komunikat prasowy nr 57/12: przy przejściu na emeryturę urzędnik ma prawo do ekwiwalentu pieniężnego, jeżeli z powodu choroby nie mógł w całości lub w części skorzystać z prawa do minimalnego corocznego płatnego urlopu w wymiarze 4 tygodni) oraz z dnia 20 stycznia 2009 r., Schultz-Hoff i in. (C-350/06 i C-520/06, komunikat prasowy nr 4/09: pracownik nie traci prawa do corocznego płatnego urlopu, z którego nie mógł skorzystać z powodu choroby).