Natomiast adresat faktury sporządzonej w języku innym niż język niderlandzki mógłby - zważywszy na bezwzględną nieważność takiej faktury - być skłonny do zakwestionowania jej ważności z tego tylko powodu i to pomimo okoliczności, że owa faktura została sporządzona w języku, który on rozumie. Ponadto taka nieważność mogłaby być dla wystawcy faktury źródłem znaczących niedogodności, takich jak w szczególności utrata odsetek za zwłokę.

Jeśli chodzi o kwestię, czy takie uregulowania są uzasadnione przez jeden lub wiele zgodnych z prawem celów, Trybunał stwierdził, że po pierwsze pozwalają one faktycznie chronić bieżące używanie języka niderlandzkiego przy sporządzaniu dokumentów oficjalnych takich jak faktury, a po drugie mogą one ułatwiać kontrole takich dokumentów przez właściwe organy krajowe.

Jednakże, aby spełnić wymogi wynikające z prawa Unii, uregulowania te muszą być też proporcjonalne do wspomnianych celów.

W niniejszym przypadku uregulowanie państwa członkowskiego, które nie tylko nakładałoby obowiązek używania języka urzędowego tego państwa przy sporządzaniu faktur dotyczących transakcji o charakterze transgranicznym, ale ponadto umożliwiałoby ustanowienie autentycznej wersji takich faktur również w języku znanym przez zainteresowane strony, naruszałoby swobodę przepływu towarów w mniejszej mierze niż rozpatrywane tu uregulowania, zachowując możliwość zapewnienia realizacji tych samych celów.

Trybunał orzekł więc, że omawiane uregulowania wykraczają poza to, co jest konieczne do osiągnięcia celów, do realizacji których one zmierzają i nie są proporcjonalne.

UWAGA: Odesłanie prejudycjalne pozwala sądom państw członkowskich, w ramach rozpatrywanego przez nie sporu, zwrócić się do Trybunału z pytaniem o wykładnię prawa Unii lub o ocenę ważności aktu Unii. Trybunał nie rozpoznaje sporu krajowego. Do sądu krajowego należy rozstrzygnięcie sprawy zgodnie z orzeczeniem Trybunału. Orzeczenie to wiąże w ten sam sposób inne sądy krajowe, które spotkają się z podobnym problemem.

Trybunał Sprawiedliwości UE