- To problem generalny, by użyć przykładu Sądu Najwyższego USA i jego rozstrzygnięć dotyczących segregacji rasowej. Ale życie uczy nas, że choć to może trwać dłużej lub krócej, to zawsze zwycięży państwo prawa.

- Austriacki Sąd Konstytucyjny będzie  w przyszłym roku gospodarzem kongresu europejskich sądów i trybunałów konstytucyjnych. Jaka tematyka będzie przede wszystkim absorbowała uczestników tego spotkania?

- Tematem tego kongresu będzie nasza współpraca. Przy czym czym chodzi tu zarówno o współpracę między poszczególnymi, narodowymi sądami konstytucyjnymi, jak i o współdziałanie między poszczególnymi sądami narodowymi a trybunałami europejskimi. Myślę tutaj o zarówno o trybunale luksemburskim, jak i strasburskim. Ta kooperacja jest istotna zarówno w realizacji europejskiej konwencji praw człowieka, jak i udziału w Radzie Europy oraz w innych organach europejskich. Europa jest zbyt duża i jest na tyle skomplikowanym organizmem, by zagadnienia związane z sądownictwem na tym kontynencie były regulowane tylko przez jeden organ sądowy. To wymaga też działań na rzecz powstania europejskiej wspólnoty prawnej.

- Czy istnieje zrozumienie dla przyjęcia takich wspólnych rozwiązań ? Mamy przecież do czynienia na naszym kontynencie z różnymi systemami prawnymi i sądami konstytucyjnymi doświadczonymi oraz o bardzo krótkiej tradycji orzekania?

- Rzeczywiście, przed nami pewnie jeszcze długa i trudna droga. Ale biorąc pod uwagę dotychczasowe sukcesy, które udało nam się osiągnąć w Europie, w szczególności po rozpoczęciu transformacji w jej części środkowo-wschodniej, myślę, że wszystko przemawia za tym, byśmy - przy pewnej cierpliwości i wytrwałości - zrozumieli, że to jedyna perspektywa dalszego rozwoju.

- Jak Pan ocenia prawo Unii Europejskiej ? Jakie są jego słabości, które wymagają korekty?

- Największą słabością prawa europejskiego w dotychczasowym kształcie jest jego złożoność, skomplikowanie. Musimy znaleźć prostsze drogi, prostsze sposoby postępowania. Tak byśmy wspólnie byli w stanie z niego korzystać.