Reasumując, na koniec 2012 r. na wykonanie (bezwzględne lub zlecane) „oczekiwało” 105 wyroków oraz 13 postanowień sygnalizacyjnych. Natomiast zgodnie z okresową informacją wydaną przez Zespół Orzecznictwa i Studiów według stanu na 10 grudnia 2013 r. konieczne było wykonanie 71 orzeczeń, a w przypadku 76 orzeczeń Zespół Orzecznictwa i Studiów poinformował, iż ich wykonanie jest zalecane lub wskazane, co łącznie stanowi 147 orzeczeń. W 2013 r. przybyły 22 orzeczenia, których wykonanie było konieczne oraz 11 orzeczeń, których wykonanie było wskazane lub zalecane. Na podstawie danych przedstawionych przez Zespół Orzecznictwa i Studiów można stwierdzić, iż spośród 71 orzeczeń koniecznych do wykonania w 54 przypadkach podjęto działania legislacyjne, ale jedynie w przypadku 10 udało się je prawidłowo wykonać. Jednak przepisy wykonujące wchodziły w życie po 10 grudnia 2013 r., stąd orzeczenia te znalazły się w wykazie sporządzonym przez Zespół Orzecznictwa i Studiów (wśród 71 orzeczeń koniecznych do wykonania). Kolejne 23 ustawy wykonywały je w sposób nieprawidłowy, tj. np. częściowo, w sposób budzący wątpliwości, fragmentarycznie, jedynie w pewnym zakresie, dlatego Zespół Orzecznictwa i Studiów traktuje te orzeczenia jako niewykonane. Rada Ministrów podjęła działania wykonujące 26 orzeczeń, Senat 38, prezydent dwa, posłowie 22, komisje sejmowe cztery, obywatele osiem.

Niejednokrotnie projekty składane przez kilka podmiotów mających inicjatywę ustawodawczą były wspólnie rozpatrywane przez Sejm. Zdarzały się również przypadki, iż konkretny wyrok wykonywany był w drodze kilku ustaw, a projekt każdej z nich składał inny podmiot do tego legitymowany. Tytułem przykładu można podać, iż w celu wykonania wyroku TK z 11 maja 2007 r., sygn. akt K 2/07, projekty odpowiednich ustaw złożyli: posłowie — trzy (wszystkie ustawy zostały uchwalone), prezydent — jeden (przerwano prace nad projektem w związku z końcem kadencji Sejmu i zasadą dyskontynuacji prac parlamentu), komisja sejmowa — jeden (Komisja Edukacji, Nauki i Młodzieży), rząd — jeden, Senat — jeden (przerwano prace nad projektem w związku z końcem kadencji Sejmu i zasadą dyskontynuacji prac parlamentu). Reasumując, złożono aż siedem projektów ustaw wykonujących wyżej wymieniony wyrok, a pomimo tego nie został on w pełni wykonany — Zespół Orzecznictwa i Studiów uznał, że wyrok został wykonany jedynie częściowo.