Opinia do ustawy – Przepisy wprowadzające ustawę o organizacji i trybie postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym oraz ustawę o statusie sędziów Trybunału Konstytucyjnego (druk nr 374)

1. Podstawowym celem przedłożonej Senatowi ustawy jest określenie terminów wejścia w życie dwóch ustaw „głównych”, które zostały już rozpatrzone przez obie izby parlamentu. Nie sposób jednak uznać, że sposób sformułowania przepisów art. 1–3 oraz art. 23 czyni zadość wszystkim regułom, które powinny być zachowane w tym zakresie. Pomijając samą długość okresów vacatio legis, które w przypadku tego typu aktów normatywnych, tj. ustaw o charakterze ustrojowym, powinny być raczej dłuższe niż okres standardowy przewidziany w art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 20 lipca 2000 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych, a już na pewno nie krótsze (por. art. 1 pkt 1 i końcowy fragment art. 2), zasadniczym problemem jest to, że terminy, w których przepisy regulujące określone zagadnienia mają wejść do systemu prawnego, nie pokrywają się z terminem utraty mocy odpowiadających im merytorycznie przepisów ustawy z dnia 22 lipca 2016 r. o Trybunale Konstytucyjnym. Oznacza to w szczególności, że w okresie 14 dni od dnia następującego po dniu ogłoszenia analizowanej ustawy wprowadzającej – wbrew art. 197 ustawy zasadniczej – nie będą obowiązywały przepisy normujące tryb postępowania przed Trybunałem. Trudno uzasadnić takie rozwiązanie. Nade wszystko zaś, wobec jasnej dyspozycji powołanego wzorca konstytucyjnego, wątpliwa jest trafność argumentów podniesionych w części motywacyjnej projektu ustawy (druk sejmowy nr 1059), gdzie wskazano, że „14-dniowy okres, w którym nie będzie kompletnej regulacji dotyczącej Trybunału Konstytucyjnego (będą obowiązywały tylko niektóre przepisy ustawy z 2016 r., ustawy o statusie sędziów TK, ustawy o organizacji i trybie postępowania przed TK oraz ustawy wprowadzającej) ma umożliwić dostosowanie się do nowego stanu prawnego bez konieczności podejmowania działań w oparciu o akt, który zaraz utraci moc obowiązującą. Ma to też zapobiec kolizji między dawną ustawą, a przepisami wprowadzającymi”.