Trybunał Konstytucyjny wielokrotnie podkreślał, że korzystanie z prawa własności nigdy nie ma charakteru bezwarunkowego, a na jego treść składają się również obowiązki właściciela wynikające z nakazów interesu publicznego. Obowiązkiem takim jest m.in. realizacja władztwa nad rzeczą w sposób zgodny z prawem. Właściciel, który się z tego obowiązku należycie nie wywiązuje, sprowadza na siebie zagrożenie reakcją władz publicznych, która w szczególnych przypadkach może przybrać postać przepadku rzeczy. Tak długo jednak, jak długo właściciel korzysta z prawa własności w sposób zgodny z obowiązującym prawem, władze publiczne nie powinny ingerować w to prawo. Sądy, opierając swoje rozstrzygnięcia na zaskarżonym przepisie, korzystają z umocowania do pozbawiania właściciela prawa własności bez konieczności wykazania, że korzystał on z tej własności w sposób niezgodny z prawem, i swoim nagannym postępowaniem związanym z udostępnieniem przedmiotu właściwemu sprawcy, umożliwił lub ułatwił popełnienie przez niego przestępstwa. Dla pozbawienia prawa własności, na podstawie art. 70 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, nie jest bowiem konieczne udowodnienie istnienia zależności pomiędzy przestępczym wykorzystaniem przedmiotu należącego do osoby trzeciej a jej nagannym zachowaniem, które umożliwiło bezprawne wykorzystanie przedmiotu przez sprawcę przestępstwa. Prowadzi to do wniosku, że zaskarżony przepis nie spełnia wymogów konstytucyjnych standardu ochrony prawa własności, ustanowionych w art. 64 ust. 1 i 3 w zw. z art. 31 ust. 3 ustawy zasadniczej.

Przewodniczącym składu orzekającego był prezes TK Andrzej Rzepliński, sprawozdawcą była sędzia TK Teresa Liszcz.

Zespół Prasy i Informacji TK