Nakazanie obecności funkcjonariusza podczas udzielania świadczenia zdrowotnego również osobom pozbawionym wolności, co do których nie jest to konieczne oraz brak przesłanek uzasadniających odstąpienie od tego nakazu jest niezgodne z konstytucją.

19 lutego 2014 r. o godz. 9.00 Trybunał Konstytucyjny rozpoznał wniosek Rzecznika Praw Obywatelskich dotyczący warunków udzielania świadczeń zdrowotnych skazanym odbywającym karę pozbawienia wolności.

W wyroku z 26 lutego o Trybunał Konstytucyjny orzekł, że art. 115 § 7 zdanie pierwsze ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny wykonawczy przez to, że nakazuje obecność funkcjonariusza niewykonującego zawodu medycznego podczas udzielania świadczenia zdrowotnego:

- również osobom pozbawionym wolności, co do których nie jest to konieczne,

- nie określa przesłanek uzasadniających odstąpienie od tego nakazu

jest niezgodny z art. 47 w związku z art. 31 ust. 3 konstytucji.

Powyższy przepis traci moc obowiązującą z upływem dwunastu miesięcy od dnia ogłoszenia wyroku w Dzienniku Ustaw.

Przedmiotem kontroli konstytucyjnej w rozstrzyganej sprawie był art. 115 § 7 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny wykonawczy. Stanowi on, że: skazanemu odbywającemu karę pozbawienia wolności w zakładzie karnym typu zamkniętego świadczenia zdrowotne są udzielane w obecności funkcjonariusza niewykonującego zawodu medycznego; na wniosek funkcjonariusza lub pracownika podmiotu leczniczego dla osób pozbawionych wolności, świadczenia zdrowotne mogą być udzielane skazanemu bez obecności funkcjonariusza niewykonującego zawodu medycznego.

Przesądzająca o konstytucyjności zakwestionowanego przepisu była odpowiedź na pytanie o to, czy efekty wprowadzonej regulacji pozostają w proporcji do ciężarów nakładanych przez nią na pacjenta – więźnia (kryterium proporcjonalności sensu stricto). Dobrami, które pozostają w konflikcie są prawo do prywatności i bezpieczeństwo personelu medycznego. Zdaniem wnioskodawcy art. 115 § 7 k.k.w. w sposób nieprawidłowy wyważa te dobra, dając prymat drugiemu z nich. Zdaniem Trybunału prywatność jednostki, tam gdzie jest to możliwe, powinna być chroniona w imię fundamentalnej wartości konstytucyjnej,  jaką jest godność człowieka.