38. Naczelna Rada Adwokacka zwraca również uwagę na ostatni fragment art. 20 ust. 2 projektu ustawy, który stwierdza, że spółką prawa handlowego jest także spółka według prawa obcego (do której stosuje się przepisy prawa handlowego?). Stopień nieporadności konstrukcyjnej pozwala na przyjęcie, że przepis ten jest niezrozumiały w stopniu wystarczającym za uznanie go za sprzeczny z zasadami przyzwoitej legislacji, wynikającymi z art. 2 Konstytucji RP.

Obowiązek przekazania zysków na cele publiczne

32. Artykuł 20 ust. 3 projektu ustawy stanowi: „Zyski z tytułu posiadania akcji lub udziałów w spółce prawa handlowego określonych w pkt. 1-4, sędzia Trybunału przekazuje na wskazane przez siebie cele publiczne, w terminie do 31 marca roku następującego po roku, w którym je uzyskał". Zgodnie z art. 20 ust. 4 projektu ustawy: „Niewykonanie obowiązku określonego w ust. 3 jest równoznaczne ze zrzeczeniem się przez sędziego Trybunału urzędu, o którym mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2".

33.  W odniesieniu do art. 20 ust. 3 projektu ustawy Naczelna Rada Adwokacka w pełni podziela uwagi przedstawione przez Biuro Studiów i Analiz Sądu Najwyższego w opinii z dnia 12 października 2016 r. do projektu ustawy oraz uwagi przedstawione w opinii Helsińskiej Fundacji Praw Człowieka z dnia 17 października 2016 r.

34.  W ocenie Naczelnej Rady Adwokackiej, art. 20 ust. 3 i 4 projektu ustawy, stanowią nieuzasadnioną i nieproporcjonalną ingerencję w prawa majątkowe sędziów konstytucyjnych, pozostające pod ochroną art. 64 Konstytucji RP i art. 1 Protokołu nr 1 do Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności. Brak jest uzasadnienia dla stosowania najsurowszej z możliwych sankcji - skutku zrzeczenia się przez sędziego Trybunału urzędu - w przypadku uchybienia temu obowiązkowi.

35.  Z perspektywy poprawności legislacyjnej, Naczelna Rada Adwokacka zwraca także uwagę, że art. 20 ust. 3 projektu ustawy posługuje się sformułowaniem „cele publiczne", jednakże nie definiując go, ani też nie odsyłając co innych regulacji prawnych, w których to sformułowanie jest używane. Dodatkowo, zauważyć trzeba, że „cele publiczne" to sformułowanie którym posługuje się ustawa z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn. Dz. U. 2015, poz. 1774] w odniesieniu do problematyki wywłaszczenia, przewidując w tym zakresie wypłatę odszkodowania. Z kolei ustawa z dnia 24 kwietnia 2003 r. o pożytku publicznym i wolontariacie (tekst jedn. Dz. U. 2016, poz. 239], do której potencjalnie może odsyłać omawiany przepis, nie posługuje się pojęciem „celów publicznych".