Te okoliczności wystarczyły, by Trybunał uznał, iż Włochy - zakazując niszczenia zarodków - nie wykroczyły poza szeroki margines uznania przysługujący państwom Rady Europy w tej materii i nie naruszyły art. 8 Konwencji. Trybunał dodał ponadto, iż nie ma w sprawie żadnych dowodów na to, by zmarły partner skarżącej - który miał taki same prawa i interes w odniesieniu do zarodków, jak skarżąca - życzyłby sobie ich przekazania na cele naukowe. Tym bardziej nieprzyznanie skarżącej prawa do pełnego i dowolnego dysponowania zarodkami nie wykracza poza swobodę decyzyjną państwa i nie ingeruje arbitralnie w jej prawo do poszanowania życia prywatnego.

Omawiane orzeczenie Trybunału zapadło na krótko po przyjęciu w Polsce ustawy z 25 czerwca 2015 r. o leczeniu niepłodności, która również - tak jak regulacja włoska - zakazuje niszczenia zarodków. Podobnie jak we Włoszech, i w Polce przyjęcie nowego prawa poprzedziła szeroka i burzliwa debata społeczna. Kwestie zapłodnienia pozaustrojowego i zasad postępowania z zarodkami Trybunał zasadniczo pozostawia do rozstrzygnięcia władz krajowych, gwarantując im w tej mierze szeroki margines swobody decyzyjnej. Trzeba zatem stwierdzić, iż brzmienie polskiej ustawy także nie narusza konwencyjnych standardów ochrony praw podstawowych.
Parillo przeciwko Włochom - wyrok ETPC z dnia 28 sierpnia 2015 r., skarga nr 46470/11.
Lex.pl