Europejski Trybunał Praw Człowieka w wyroku z 28 sierpnia uznał, iż ustawowy zakaz przekazywania na cele naukowe embrionów, które powstały wskutek zapłodnienia pozaustrojowego, nie narusza prawa do poszanowania życia rodzinnego ich dawczyni.

Skargę do Trybunału wniosła obywatelka Włoch, która w 2002 r. wraz ze swym partnerem poddała się procedurze zapłodnienia pozaustrojowego. Powstało w ten sposób pięć embrionów - skarżąca, po śmierci swego partnera, zrezygnowała z próby ich implantacji i chciała przekazać je na cele naukowe. Okazało się to jednakże niemożliwe, gdyż prawo włoskie zabrania eksperymentów na ludzkich zarodkach pod groźbą kary pozbawienia wolności od dwóch do sześciu lat. Przed Trybunałem skarżąca zarzuciła, iż taki stan rzeczy stanowił naruszenie jej prawa do poszanowania prywatności, chronionego w art. 8 Konwencji o prawach człowieka.

Trybunał w Strasburgu nigdy wcześniej nie rozpatrywał takiej sprawy, więc siłą rzeczy omawiane orzeczenie ma charakter nowatorski i wyznacza pewien precedens. Pierwszą kwestią do rozstrzygnięcia było, czy i jakie prawa podstawowe chronione w Konwencji w ogóle winny znaleźć zastosowanie w okolicznościach tej sprawy. Skarżąca powoływała się między innymi na naruszenie swego prawa do poszanowania własności oraz naruszenie prawa do wolności wypowiedzi - Trybunał jednak zdecydował, iż jej skarga zostanie rozpatrzona wyłącznie pod kątem prawa do poszanowania życia prywatnego. Trybunał uznał, iż skoro zarodek zawiera materiał genetyczny skarżącej, należy zatem do elementów kształtujących jej tożsamość, a fakt, iż skarżąca decyduje o losie pochodzących od niej zarodków należy do intymnej sfery jej życia osobistego i dotyka jej prawa do decydowania o sobie. Tym samym wyłącznie art. 8 Konwencji znalazł zastosowanie w sprawie, a zakaz przekazania zarodka na cele naukowe został uznany za ingerencję w poszanowanie tego prawa.

Każda ingerencja w prawo do poszanowania życia prywatnego musi być uzasadniona, proporcjonalna i konieczna w demokratycznym społeczeństwie.

Wobec braku jednolitego stanowiska państw Rady Europy co do zasad postępowania z zarodkami uzyskanymi w drodze zapłodnienia pozaustrojowego, oraz zważywszy iż przedmiot sprawy dotyka kontrowersyjnych światopoglądowo kwestii moralnych, Trybunał uznał, iż Włochom przysługuje w tej mierze szeroki margines uznania. Nie bez znaczenia był tu również fakt, iż podobnie szeroki margines swobody decyzyjnej w sprawach dotyczących postępowania z niewykorzystanymi zarodkami z in vitro przyznają państwom inne konwencje międzynarodowe i prawo Unii Europejskiej. Taki stan rzeczy wynika przede wszystkim z mnogości obowiązujących w państwach europejskich koncepcji początku życia ludzkiego.