Omawiana sprawa wzbudziła wiele kontrowersji. Wystarczy wskazać, iż aż 7 sędziów (z 17) zgłosiło zdanie odrębne w sprawie, w tym polski sędzia Krzysztof Wojtyczek, który argumentował, że art. 11 Konwencji w ogóle nie powinien znaleźć zastosowania w przypadku duchowieństwa (pozostali "dysydenci" opowiadali się za stwierdzeniem naruszenia art. 11). Każda ze stron sporu przedstawiła ważne i spójne logicznie argumenty na poparcie swego stanowiska. W rzeczy samej, istotą tej sprawy stał się konflikt pomiędzy dwoma wartościami konwencyjnymi: z jednej strony jest to prawo jednostek do stowarzyszania się, a z drugiej strony prawo do autonomii związku wyznaniowego. Wielka Izba Trybunału pierwszeństwo przyznała tej drugiej wartości. Trudno stwierdzić, czy słusznie. Celem Europejskiej Konwencji o ochronie praw człowieka jest ochrona praw człowieka, a nie praw instytucji stwarzanych przez człowieka, i w razie konfliktu takich wartości to prawom jednostek Trybunał powinien przyznawać pierwszeństwo. Niemniej jednak Strasburg locuta, causa finita: związki zawodowe nie dla duchownych.

Tak wynika z wyroku Wielkiej Izby Trybunału z 9 lipca 2013 r. w sprawie nr 2330/09, Sindicatul “Păstorul cel Bun” przeciwko Rumunii.

Lex.pl