Niemniej jednak Trybunał dodał, że ponieważ omawiana dyrektywa ma na celu ustanowienie określonych wymagań minimalnych w zakresie ochrony pracownic w ciąży, państwa członkowskie mogą stosować normy korzystniejsze dla matek zamawiających.

W odniesieniu do dyrektywy 2006/54/WE w sprawie równego traktowania kobiet i mężczyzn w dziedzinie zatrudnienia Trybunał stwierdził, że odmowa przyznania matce zamawiającej urlopu macierzyńskiego nie stanowi dyskryminacji ze względu na płeć, biorąc pod uwagę to, iż ojcu zamawiającemu również nie przysługuje prawo do korzystania z takiego urlopu, i że odmowa nie działa szczególnie na niekorzyść pracowników płci żeńskiej w porównaniu z pracownikami płci męskiej.

Ponadto okoliczność odmowy przyznania matce zamawiającej płatnego urlopu, równoważnego z urlopem adopcyjnym, nie mieści się w zakresie stosowania dyrektywy w sprawie równego traktowania. Na podstawie tej dyrektywy państwa członkowskie zachowują swobodę przyznawania urlopu adopcyjnego. Stanowi ona jedynie, że w sytuacji, gdy taki urlop zostaje przyznany, dane pracownice podlegają ochronie przed zwolnieniem a po zakończeniu urlopu są uprawnione do powrotu do swojej pracy lub na równorzędne stanowisko.

Wreszcie, odnośnie do dyrektywy 2000/78/WE, która zakazuje jakiejkolwiek dyskryminacji ze względu na niepełnosprawność w obszarze pracy i zatrudnienia, Trybunał stwierdził, że bezsprzeczne jest, iż niemożność noszenia ciąży może stanowić dla kobiety źródło dużego cierpienia. Jednakże pojęcie „niepełnosprawności” w rozumieniu tej dyrektywy zakłada, że dotykające osobę ograniczenie w oddziaływaniu z różnymi barierami może utrudniać jej pełne i skuteczne uczestnictwo w życiu zawodowym na równych zasadach z innymi pracownikami.