W 2011 r. F.M. Reyes wjechała do strefy Schengen. Złożyła wniosek o wydanie dokumentu pobytowego w Szwecji jako członek rodziny swojej matki, oświadczając, że pozostaje na jej utrzymaniu. Wniosek ten został oddalony na tej podstawie, że F.M. Reyes nie wykazała, iż pieniądze, które niewątpliwie otrzymywała od swojej rodziny, służyły zaspokajaniu jej podstawowych potrzeb życiowych w formie zakwaterowania i wyżywienia oraz dostępu do opieki zdrowotnej na Filipinach. Nie udowodniła ona również, w jaki sposób system zabezpieczenia społecznego i ochrony społecznej w jej państwie pochodzenia może pomóc osobom znajdującym się w jej sytuacji. Natomiast wykazała ona, że w państwie pochodzenia zdobyła wykształcenie i odbyła tam praktyki. Ponadto w okresie dzieciństwa i dorastania była na utrzymaniu swojej babki ze strony matki.

Kammarrätten i Stockholm – Migrationsöverdomstolen (administracyjny sąd odwoławczy w Sztokholmie właściwy w sprawach z zakresu imigracji), przed którym sprawa obecnie się toczy, zwrócił się do Trybunału Sprawiedliwości z pytaniem, czy państwo członkowskie może wymagać, by zstępny w linii prostej, który ma co najmniej 21 lat – aby można było uznać go za pozostającego na utrzymaniu i tym samym objąć zakresem pojęcia członka rodziny – wykazał, że bezskutecznie podejmował starania w celu znalezienia pracy lub uzyskania ze strony organów państwa pochodzenia pomocy na pokrycie kosztów utrzymania lub też próbował we wszelki inny sposób sam zapewnić sobie utrzymanie. Zadał także pytanie, czy okoliczność, że uważa się, iż członek rodziny ma realne szanse na znalezienie zatrudnienia i że zamierza on podjąć pracę w przyjmującym państwie członkowskim, ma wpływ na wykładnię warunku dotyczącego pozostawania „na utrzymaniu”.

W dzisiejszym wyroku Trybunał przypomniał, że aby można było uznać, iż mający co najmniej 21 lat bezpośredni zstępny obywatela Unii pozostaje „na utrzymaniu” tego obywatela, należy stwierdzić istnienie rzeczywistej sytuacji zależności. W celu ustalenia takiej zależności przyjmujące państwo członkowskie powinno dokonać oceny, czy ze względu na swoją sytuację ekonomiczną i socjalną taki zstępny nie zaspokaja swoich podstawowych potrzeb życiowych. Konieczność wsparcia materialnego powinna istnieć w państwie, z którego taki zstępny pochodzi lub przybywa, w chwili, gdy wnioskuje on o dołączenie do wspomnianego obywatela. Nie jest natomiast konieczne ustalenie przyczyn wspomnianej zależności, a tym samym korzystania z tego wsparcia.