TK



ETS: wolno informować o firmie wytwarzającej środki spożywcze nienadające się do spożycia

Bawaria| bezpieczeństwo żywności| ETS| ochrona konsumentów| urząd weterynaryjny

włącz czytnik

W przemówieniu przed parlamentem bawarskim dnia 31 stycznia 2006 r. ów minister wskazał w szczególności, że w związku z faktem, że Berger zgłosiła tego dnia wniosek o ogłoszenie upadłości, nie mogła ona już prowadzić sprzedaży towaru, a zatem można było wykluczyć zagrożenie zdrowia przez dalsze produkty wprowadzane na rynek.

Spółka Berger Wild uznała, że poniosła znaczną szkodę w związku z komunikatami prasowymi ogłoszonymi przez władze krajowe Bawarii i wniosła powództwo o odszkodowanie przeciwko owemu krajowi związkowemu.

W tym kontekście Landgericht München I [sąd okręgowy w Monachium], przed którym zawisła omawiana sprawa zwrócił się do Trybunału Sprawiedliwości z pytaniem, czy prawo Unii sprzeciwia się przepisom niemieckim, które uprawniają władze publiczne do udostępnienia owych informacji.

W wyroku wydanym w dniu 11 kwietnia Trybunał stwierdził, że prawo Unii nie sprzeciwia się uregulowaniu krajowemu, takiemu jak sporne uregulowanie niemieckie, na podstawie którego jest dopuszczalne, przy poszanowaniu wymogów tajemnicy zawodowej, by publiczna informacja dotycząca środków spożywczych nieszkodliwych dla zdrowia, jednakże nienadających się do spożycia przez ludzi wskazywała nazwę środka spożywczego, przedsiębiorstwa lub firmy, w ramach której środek ów był produkowany lub obrabiany, bądź został wprowadzony na rynek.

W tym względzie Trybunał przypomniał, że zgodnie z rozporządzeniem środek spożywczy nienadający się do spożycia przez ludzi jest uznawany za „niebezpieczny”. Jakkolwiek tego rodzaju środek nie jest szkodliwy dla zdrowia, to w zakresie, w jakim można go zakwalifikować jako nieakceptowalny dla spożycia przez ludzi, nie odpowiada on wymogom dotyczącym bezpieczeństwa środków spożywczych wymaganych we wskazanym rozporządzeniu.

W związku z tym ów środek nienadający się do spożycia przez ludzi może naruszać interes konsumentów, którego ochrona stanowi jeden z celów zamierzonych przez prawo żywnościowe.

Z powyższego wynika, że władze krajowe mogą poinformować konsumentów o tym środku żywnościowym przy poszanowaniu wymogów tajemnicy zawodowej.

Poprzednia 12 Następna

Świat

Zawartość i treści prezentowane w serwisie Obserwator Konstytucyjny nie przedstawiają oficjalnego stanowiska Trybunału Konstytucyjnego.

 
 
 

Artykuły powiązane

Brak art. powiąznych.

 
 
 

Załączniki

Brak załączników do artykułu.

 
 
 

Komentarze

Brak komentarzy.