Ostat­nio śro­do­wi­sko sędziow­skie ostro zapro­te­sto­wało prze­ciwko pod­ręcz­ni­kowi do nauki w gim­na­zjum, zawie­ra­ją­cemu sformułowania kry­tyczne wobec pol­skiego sys­temu sądownictwa.

Jestem pewien, że Sto­wa­rzy­sze­nia Sędziów Pol­skich „Iusti­tia”, nie będzie miało mi za złe, gdy zacy­tuję to obszerne frag­menty protestu.

„Sto­wa­rzy­sze­nie Sędziów Pol­skich „Iusti­tia” zwraca się do Pani Mini­ster z wnio­skiem o nie­zwłoczne wyco­fa­nie z użyt­ko­wa­nia w szko­łach pod­ręcz­nika pt. „Wie­dza o spo­łe­czeń­stwie”, autor­stwa Elż­biety Dobrzyc­kiej i Krzysz­tofa Makary, prze­zna­czo­nego dla klas I - III gim­na­zjów i wyda­nego przez Wydaw­nic­twa Peda­go­giczne OPERON sp. z o.o. oraz o wyda­nie decy­zji cofa­ją­cej dopusz­cze­nie tego pod­ręcz­nika do użytku.

Ww. pod­ręcz­nik, dopusz­czony w 2009 r. do użytku szkol­nego do naucza­nia wie­dzy o spo­łe­czeń­stwie, na pod­sta­wie opi­nii rzeczo­znaw­ców prof. dr. hab. Romana Bäc­kera, prof. dr. hab. Jacka Pio­trow­skiego i dr. Pio­tra Zbroga, nosi numer dopuszczenia 96÷1÷2009.

Przed­mio­towy pod­ręcz­nik szka­luje pol­skie sądow­nic­two powszechne, obraża i kłam­li­wie poma­wia sędziów, a tym samym nega­tyw­nie wpływa na wycho­wa­nie młodzieży.

W pod­ręcz­niku na stro­nie 118 znaj­duje się nastę­pu­jący fragment:

„Pro­blemy pol­skich sądów.

Pol­skie sądy źle funk­cjo­nują, bo wadliwy jest cały sys­tem wymiaru spra­wie­dli­wo­ści. Po pierw­sze, sądy (z wyjąt­kiem Sądu Okrę­go­wego w Kra­ko­wie) pra­cują na jedną zmianę. Po dru­gie, nie ma żad­nego związku mię­dzy wyna­gra­dza­niem sędziów a ich efek­tyw­no­ścią. Po trze­cie, sądow­nic­two nie działa ela­stycz­nie: nie prze­nosi się spraw z sądów prze­cią­żo­nych do tych, które roz­pa­trują ich nie­wiele. Po czwarte, zarzą­dza­niem w sądach nie zaj­mują się mene­dże­ro­wie, lecz sędzio­wie. Po piąte, decy­du­jący głos w spra­wach doty­czą­cych sędziów ma samo­rząd sędziow­ski, co spra­wia, że w śro­do­wi­sku tym obo­wią­zuje klanowa soli­dar­ność, nie eli­mi­nuje się sędziów złych lub sko­rum­po­wa­nych, a postę­po­wa­nia dys­cy­pli­narne są z reguły umarzane. Po szó­ste wresz­cie – sędzio­wie mają immu­ni­tet, który nie tyle chroni ich nie­za­wi­słość, ile pozwala uni­kać odpowiedzial­no­ści za błędy czy wręcz nadużycia […]

Źró­dło: P. Kudzia, G. Paweł­czyk, Gdzie się sądzić, „Wprost” z 24 marca 2002 r.”

Więk­szą część swego pro­te­stu sto­wa­rzy­sze­nie „Iusti­tia” poświęca pole­mice z nie­praw­dzi­wymi – jak z wyja­śnień wynika – zarzu­tami zawar­tymi w pod­ręcz­niku. Pole­mice, moim zda­niem, zupeł­nie nie­po­trzeb­nej. Nie o to bowiem cho­dzi, czy auto­rzy arty­kułu sprzed 10 laty mieli rację czy nie.

Meri­tum tej sprawy polega na tym i wyłącz­nie na tym, że zamiast uczyć dzieci zasad dzia­ła­nia sys­temu praw­nego w naszym kraju, uczy się ich od razu jego kry­tyki. Dzie­ciaki jesz­cze nie bar­dzo wie­dzą, albo dopiero liznęły zasad podziału wła­dzy w demo­kra­cji, może dopiero usły­szały wła­śnie co to „trze­cia wła­dza”, dla­czego jej roz­dział od wła­dzy wyko­naw­czej jest taki ważny i jesz­cze nie bar­dzo wie­dzą, jak to ma funk­cjo­no­wać, a już uczy się je nie tylko, że to funk­cjo­nuje fatal­nie, to jesz­cze podaje się im ofi­cjal­nie do wie­rze­nia, jeden z wielu poglą­dów na przy­czyny tego stanu i gotowe recepty na „uzdro­wie­nie” sytuacji.