Można zasadnie powiedzieć, że tak było do końca lat 50-tych ubiegłego wieku. Lata 60 ubiegłego wieku, to lata wejścia na arenę międzynarodową licznych krajów słabo rozwiniętych; gospodarek państw Ameryki Łacińskiej, Azji i Afryki. Krajów i gospodarek ze swej natury agrarnych, o niezwykle w niskim poziomie warunków życia, zasadnie można powiedzieć na poziomie nędzy. Ludność wiejska tych obszarów masowo przechodziła i, do dziś dzień, przechodzi ze wsi do miast. Inaczej mówiąc „bieda wiejska” przetwarza się w biedę miejską – dzielnice slumsów. Słynne teksty z lat 60-tych amerykańskiego socjologa Oscara Lewisa „Sanchez i jego bracia”, „Rodzina Sanchezów” – opisują szczególny rodzaj zachowań społeczności slumsów „kultury nędzy” w fawelach na obrzeżach miast Meksyku, Brazylii lub Peru – nędzy wiejskiej przeniesionej do miast.

Polska jako zacofany kraj peryferyjnego rozwoju, zniszczona przez okupację dwóch wrogów Niemiec i Związku Sowieckiego w czasie II wojny światowej – stała przed takimi samymi wyzwaniami jak wszystkie inne kraje słabo rozwinięte. W Polsce procesy migracji ze wsi do miast nabrały niezwykłego przyspieszenia w procesie budowy socjalizmu. Owe migracje wyznaczały strukturę społeczną, sposób życia i spożycia, stopień komunikacji międzyludzkiej i budowania pewnych form współpracy. Najczęściej jest to kooperacja przeciw „innym”, niż „z innymi”.

3. Demografia historyczna 1939-1989  i  1990-2012

Przez pół wieku, od 1 września 1939 do 19 września 1989, Polska poddana była niezwykle opresyjnym działaniom „obcych”; 6 lat wojny i 44 lata eksperymentu społecznego komunizmu. Owe działania zaowocowały szczególnymi formami przemian ludnościowych w Polsce.

W 1939 roku na obszarze 389 tys km²  mieszkało 35 mln obywateli polskich, z tego 10 mln. – w miastach, i 25 mln. – na wsi. Po 17 września 1939 roku, w wyniku paktu Stalina z Hitlerem, 22 mln. mieszkańców znalazło się pod okupacją niemiecką, a 13 mln. ludzi – pod okupacją sowiecką. Po sześciu latach II wojny światowej, na mocy porozumień aliantów w Jałcie i  Poczdamie w 1945 roku  Polska po „wrogim przejęciu” w 1939 roku utraciła na rzecz Związku Sowieckiego 200 tys. km² – a z byłej III Rzeszy Niemieckiej uzyskała tak zwane „ziemie zachodnie” o obszarze 112 tys.km² . W 1946 roku w Polsce po działaniach wojennych pozostało 23,9 mln. mieszkańców.