–  Czy ludzie zdają sobie z tego sprawę? Czy uda nam się przejść przez taki etap kapitalizmu, któryśmy opuścili – egoistycznego, drapieżnego, walk między ludźmi, bezrobocia, wszystkiego tego co rozwinięty Zachód ma już za sobą? A przecież będziemy musieli przez to przejść, bo nie od razu będą tu Niemcy Zachodnie.

Rola Wałęsy. Tym co dziś robią z Wałęsy potwora polecam rejestrowane wtedy na gorąco wysiłki  przewodniczącego „Solidarności”, który manewrował między sprzecznościami. – Jeżeli rzeczywiście mamy przejść przez tę reformę, jedynym sojusznikiem może być Wałęsa, który potrafi uspokoić robotników, uzasadnić reformę, on jest rozsądnym człowiekiem.

Zamiast „knowania” czerwonych zdrajców przy Okrągłym Stole widzi Kisiel zupełnie inne niebezpieczeństwo: – Trwa tam dyskusja jak utrzymać ustrój bez wstrząsów, jak utrzymać bezpieczeństwo socjalne. A nie mówi się o upadku produkcji, o potrzebie nowoczesnej gospodarki, przejścia na inny system. To dlatego, że komunizmem jest przesiąknięte całe nasze życie, i nie może być inaczej przy Okrągłym Stole.

Po wygranych wyborach: – Komuniści rozumowali, że przeniosą zręcznie część odpowiedzialności za kryzys, za tę plajtę, którą przez 40 lat montowali – na „Solidarność”. Uważali, że okrągły stół to świetny pomysł, bo opozycja częściowo dopuszczona udobrucha społeczeństwo i zadowoleni z porozumienia ludzie rzucą się żeby na nich głosować. Za późno!

Tydzień po tygodniu Kisiel opowiada amerykańskim Polonusom jak w ich starym kraju wygląda stawanie z głowy na nogi. Nędza materialna, rozplątywanie sprzeczności, ścieranie się ambicji. Jest wnikliwym obserwatorem, mówi co wie; a wie dużo, bo ma rozległe kontakty w politycznym kotle w Warszawie i w politycznym świecie. I nie znajdziemy w tych relacjach ani słowa o tym, że Polskę sprzedano czy oszukano, co lubi powtarzać orientacja, która jest dziś przy władzy. Powinni to sobie poczytać publicyści, którzy zaślepieni wiarą w spiski i knowania nie przyjmują do wiadomości jak wyglądała prawda.

Przecież Kisielowi mogą wierzyć – nigdy nie był komuchem, poglądy miał prawicowe, no i przede wszystkim – nie żyje. Dzięki temu można go uważać za swojego bohatera. Tak się bowiem składa, że żaden ze współczesnych polskich autorytetów intelektualnych, docenianych także w świecie a nie tylko na Nowogrodzkiej, nie opowiadał się po stronie takiej dobrej zmiany jaka nam się teraz przytrafiła.