Doświadczenie McCaina i jego aktywność w polityce zagranicznej gwarantują, że w przypadku zwycięstwa kandydata republikanów będzie brany pod uwagę przy przyznawaniu stanowisk związanych z dyplomacją, z pozycją sekretarza stanu na czele. Wówczas będzie nie tylko wypowiadać się pisemnie i ustnie na temat spraw dotyczących polityki zagranicznej, ale będzie ją współtworzył, co z pewnością wpłynie na amerykańską retorykę w sferze międzynarodowej. Dlatego podpisanie listu przez Johna McCaina może mieć obecnie znaczenie symboliczne, którego wymiar poznamy dopiero za pewien czas.

Nie przeceniając tego wymiaru należy stwierdzić, że w stosunkach polsko-amerykańskich doszło do sytuacji bezprecedensowej. Do tej pory krytyka stanu polskiej demokracji dotyczyła okresu przed 1989 rokiem, co nie dziwi z historycznego punktu widzenia. Tymczasem w treści listu senatorów pojawiają się argumenty, z którymi polska władza może polemizować, ale których na pewno nie chciała usłyszeć. Zwłaszcza, że jednym z ich autorów jest republikański senator, znany z krytykowania zagrożeń dla funkcjonowania demokratycznego państwa prawa.

I można się nie zgadzać z wizją rządów prawa według McCaina, ale nie można deprecjonować jego wkładu w amerykańską politykę międzynarodową, której jesteśmy istotnym elementem. Krytykowano Obamę, że nie wspominał o Polsce w swojej wizji polityki zagranicznej, teraz krytykuje się trzech senatorów, że wspominają o Polsce w sposób niewłaściwy. Biorąc pod uwagę, jak bardzo nie lubimy, kiedy krytykuje się Polskę, musimy mieć świadomość, że jako państwo jesteśmy częścią międzynarodowego porządku, definiowanego przez pryzmat zasady demokracji i rządów prawa. Ten międzynarodowy porządek jest początkiem i zarazem końcem naszej suwerenności.